7 Φεβ (Oh what a day! που λένε και στο χωριό μου)
Αφού έφαγα το πρωινό μου φόρτωσα την μηχανή, πλήρωσα και 62 US$ cash στον σπιτονοικοκύρη μου κι έφυγα από το Zorritos για τα σύνορα. Η μέρα ήταν από το πρωί ζεστή και είναι φυσιολογικό αφού δεν είμαι κοντά μόνο στην χώρα του Ισημερινού αλλά και στον ισημερινό τον ίδιο ως γεωγραφικό όριο. Μετά από καμιά ώρα έφτασα στα σύνορα στα οποία μου είχαν πει ότι οι αρχές και των 2 χωρών (Περού - Εκουαδόρ) είναι στο ίδιο κτίριο. Είχε μια ουρά αρκετά μεγάλη η οποία ευτυχώς ήταν στον ίσκιο. Χαζεύοντας αριστερά - δεξιά έβλεπα αφίσες που έλεγαν τί επιτρέπεται και τί απαγορεύεται στο Περού. Ρωτάω μια ένστολη κοπέλα: Γι αυτούς που φεύγουν από το Περού εδώ είναι η ουρά; Μάλιστα εδώ είναι. Μετά από 1,5 ώρα αναμονής όρθιος έφτασα σε θέση να βλέπω τα γκισέ με τους υπαλλήλους. Τα μισά γκισέ έγραφαν "έξοδος από το Εκουαδόρ" και τα άλλα μισά "είσοδος στο Περού". Πουθενά αντίστροφα. ΩΧ. Παρακάμπτω την ουρά, περνάω μπροστά και ρωτάω μιαν υπάλληλο: Πού είναι η αντίστροφη διαδικασία για αυτούς που φεύγουν από το Περού; Α, πρέπει να πάτε 4 χλμ πιο κάτω μέσα στο Εκουαδόρ. Φτου σου π....... Ήμουν σίγουρος ότι στο επόμενο τελωνείο που θα πήγαινα θα περίμενα άλλες 2 ώρες. Τελικά, ευτυχώς είχε μόνο 3 άτομα μπροστά από μένα. Ακόμα κι έτσι όμως μου πήρε μια ώρα να καθαρίσω, κυρίως για την καταχώρηση της μηχανής στο σύστημα του Εκουαδόρ. Έτσι από μια μαλακία έχασα τουλάχιστον 1,5 ώρα. Έφυγα από το τελωνείο στις 2:30 το μεσημέρι και είχα άλλες 4 ώρες μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου στην πόλη Guayaquil.
https://www.google.com.ec/maps/dir/Zorritos,+%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D/Guayaquil/@-2.9169111,-80.6734257,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x9033f83feab17c4b:0x45bc3c0c38951b30!2m2!1d-80.6798521!2d-3.6817005!1m5!1m1!1s0x902d13cbe855805f:0x8015a492f4fca473!2m2!1d-79.8890662!2d-2.1894128!3e0?hl=el
Με το που μπήκα στο Εκουαδόρ ο δρόμος αριστερά και δεξιά ήταν γεμάτος μπανανιές αφού οι μπανάνες είναι το βασικότερο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας μετά το πετρέλαιο.
Η πρώτη εικόνα από το Εκουαδόρ ήταν θετικότερη από το Περού. Κατ' αρχάς δεν έχουν τις ταμπέλες που υπήρχαν σε όλο το Περού που παρότρυναν τον κόσμο να μην αφήνει πέτρες ή άλλα εμπόδια στο οδόστρωμα. Φαίνεται να μην είναι τόσο βρώμικο όσο το Περού, ενώ λίγο μετά τα σύνορα ο δρόμος έγινε αυτοκινητόδρομος 3 λωρίδων ανά κατεύθυνση κι εγώ σκέφτηκα ότι αν συνεχίσει έτσι θα φτάσω σχετικά γρήγορα στο Guayaquil. Αλλά δεν συνέχισε. Λίγο μετά έπαψε να είναι αυτοκινητόδρομος, έγινε μια λωρίδα ανά κατεύθυνση με άπειρη κίνηση (μάλλον λόγω Παρασκευής), άπειρα φορτηγά και πέρναγε συνεχώς μέσα από χωριά ενώ η ζέστη και η υγρασία ήταν στα ύψη κι εγώ μέσα στο κράνος και τα ρούχα της μηχανής έβραζα στο ζουμί μου. Κάπου έκανα μια στάση για βενζίνη και πήρα από το καφέ τους ότι κρύο βρήκα μπροστά μου. Συνέχισα, ενώ στο βάθος έβλεπα κάτι μαύρα σύννεφα. Μετά από 2 ώρες (γύρω στις 7 παρά τέταρτο) έμπαινα στο Guayaquil, κουρασμένος και καταϊδρωμένος μετά από 8 ώρες στον δρόμο, ενώ εν τω μεταξύ είχα φάει και 2-3 γρήγορες μπόρες. Τόσο γρήγορες που δεν σταμάτησα καν για αδιάβροχα αφού ακόμα και η βροχή θα ήταν καλοδεχούμενη για να με δροσίσει. Το κλίμα της χώρας είναι βέβαια τροπικό αφού είναι πάνω στον ισημερινό και αυτήν την εποχή είναι η εποχή των βροχών (όπως και πέρσι τέτοια εποχή που βρέθηκα στο Darwin της Αυστραλίας και στο Bali της Ινδονησίας).
8-12 Φεβ
Το Guayaquil είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας με πληθυσμό περισσότερο από 2,5 εκατομύρια κόσμο. Τις μέρες που έμεινα στο Guayaquil έκανα ορισμένες δουλειές που ήταν απαραίτητες όπως ν' αγοράσω τοπική sim και χάρτη της χώρας και βέβαια βόλτες στην πόλη. Αν και λόγω του μεγέθους θεωρούσα ότι θα είναι άσχημη πόλη εν τέλει τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Στο κέντρο υπάρχουν υπέροχα αποικιακά κτίρια.
Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Guayas κοντά στις εκβολές του στην θάλασσα. Το παραποτάμιο μέτωπο το έχουν αναπλάσει με έναν πολύ ωραίο πεζόδρομο στον οποίο γίνονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και υπάρχουν πολλά μνημεία.
Επίσης υπάρχουν κήποι...
... πολλά εστιατόρια και καφέ...
... ένα McDonalds, ένα εμπορικό κέντρο το οποίο είναι κάτω από τον πεζόδρομο αλλά βλέπει με τζαμαρίες στο ποτάμι και διάφορα υπόγεια πάρκινγκ.Έχει ελεύθερο wifi και ανά τακτά διαστήματα κολωνάκια με καλώδια για να φορτίζεις το κινητό σου. Όλη η παραλία είναι αστυνομευόμενη όχι μόνο από επίσημη αστυνομία αλλά και από σεκιουριτάδες. Μάλιστα κάποια στιγμή που καθόμουν σ' ένα παγκάκι και κοίταγα τον χάρτη με πλησίασαν 2 νεαροί αστυνομικοί οι οποίοι αφού με χαιρέτησαν δια χειραψίας με ρώτησαν αν χρειάζομαι κάποια βοήθεια.
Κάπου στο κέντρο της πόλης υπάρχει μια πλατεία η οποία λέγεται Seminario (περιέργως εδώ δεν έχουν Plaza de Armas) αλλά όλος ο κόσμος την ξέρει ως πάρκο των ιγκουάνα. Η Guayaquil ίσως είναι η μοναδική πόλη στον κόσμο που κυκλοφορούν στεριανά ιγκουάνα (είναι διαφορετικά απο αυτά των Galapagos) και τα πιο μεγάλα φτάνουν το 1 μέτρο.
Η πλατεία πάντως είναι γεμάτη από αυτά τα οποία είναι τελείως εξοικιωμένα με τους ανθρώπους.
Βλέποντας τα από κοντά, το δέρμα τους μοιάζει με ύφασμα και μάλιστα φαρδύ για το σώμα τους.
Κάποια μέρα πήρα ένα απ' αυτά τα τουριστικά λεωφορεία που είναι ανοιχτά από πάνω κι έκανα μια βόλτα. Στο βόρειο άκρο της παραποταμίας οδού, που λέγεται Malecon, υπάρχει, κτισμένη σ' ένα λόφο, η γειτονιά Las Penas με πολύχρωμα σπίτια.
Περπατώντας την, διαπίστωσα ότι πολλά από τα κτίρια είναι γκαλερί ενώ εκεί είναι και τα περισσότερα μπαρ της πόλης.
Αφού ανέβεις 444 σκαλιά...
... στην κορυφή υπάρχει ένας φάρος κι ένα εκκλησάκι της Αγ. Άννης.
Ακριβώς από κάτω υπάρχουν και πολύ μοντέρνα κτίρια.
Το λεωφορείο μας ανέβασε και σε ένα ύψωμα που λέγεται Bellavista απ' όπου μπορείς ν' αντιληφθείς το μέγεθος της πόλης αφού όπου κι αν κοιτάξεις βλέπεις Guayaquil.
Στον ποταμό Guayas υπάρχει ένα νησάκι που λέγεται Isla Santay. Είναι ενωμένο με το Guayaquil με μια γέφυρα 800μ, είναι εθνικό πάρκο κι εκεί η κυβέρνηση το 2011 έχτισε ένα οικο-χωριό. Παράγει ρεύμα από φωτοβολταϊκά κι εκεί μένουν καμιά 60αριά οικογένειες με σύνολο περίπου 230 άτομα. Υπάρχει ένα δημοτικό σχολείο, δεν επιτρέπονται τα μηχανοκίνητα (της γέφυρας συμπεριλαμβανομένης) και μπορείς να πάς μόνο με τα πόδια ή με ποδήλατο κι αυτό μέχρι το χωριό. Μετά το παρκάρεις εκεί και κινείσαι με τα πόδια. Επειδή τα ποτάμια τείνουν να φουσκώνουν μερικές φορές όλα τα κτίρια του νησιού είναι υπερυψωμένα πάνω σε κολώνες...
... όπως επίσης και οι διάδρομοι πάνω στους οποίους περπατάς ή ποδηλατείς.
Ως εθνικό πάρκο έχει διάφορα ζώα, πτηνά, έντομα και φυτά. Είχε ένα εντυπωσιακό κατακίτρινο πουλί αλλά ήταν πολύ γρήγορο για τα αντανακλαστικά μου και δεν το προλάβαινα να το βγάλω φωτογραφία. Αντίθετα κάποια άλλα δεν ήταν τόσο γρήγορα.
Γρήγορη ήταν όμως και μια μπλε πεταλούδα παρά το motordrive.
Από την άλλη, ορισμένα ερπετά που εκτρέφουν εκεί ήταν σχεδόν ακίνητα.
Ευτυχώς που αυτά τα έχουν μαντρωμένα και δεν μπορούν να ξεφύγουν προς το Guayaquil.
Μία από τις δουλειές που ήθελα να κάνω στο Guayaquil ήταν να κλείσω μια εκδρομή για τα νησιά Galapagos. Η πιο κοντινή ήταν για την Πέμπτη 13 Φεβ. Έτσι παρέτεινα την διαμονή μου στην πόλη κατά δύο μέρες για να μπορέσω να το συνδυάσω με την αναχώρηση για εκεί. Για τις επόμενες 5 μέρες λοιπόν θα είμαι εκτός δικτύου αφού θα βρίσκομαι σ' ένα καράβι και θα γυρνάω τα νησιά.
Μιχάλης
Guayaquil
12 Φεβ.
Αφού έφαγα το πρωινό μου φόρτωσα την μηχανή, πλήρωσα και 62 US$ cash στον σπιτονοικοκύρη μου κι έφυγα από το Zorritos για τα σύνορα. Η μέρα ήταν από το πρωί ζεστή και είναι φυσιολογικό αφού δεν είμαι κοντά μόνο στην χώρα του Ισημερινού αλλά και στον ισημερινό τον ίδιο ως γεωγραφικό όριο. Μετά από καμιά ώρα έφτασα στα σύνορα στα οποία μου είχαν πει ότι οι αρχές και των 2 χωρών (Περού - Εκουαδόρ) είναι στο ίδιο κτίριο. Είχε μια ουρά αρκετά μεγάλη η οποία ευτυχώς ήταν στον ίσκιο. Χαζεύοντας αριστερά - δεξιά έβλεπα αφίσες που έλεγαν τί επιτρέπεται και τί απαγορεύεται στο Περού. Ρωτάω μια ένστολη κοπέλα: Γι αυτούς που φεύγουν από το Περού εδώ είναι η ουρά; Μάλιστα εδώ είναι. Μετά από 1,5 ώρα αναμονής όρθιος έφτασα σε θέση να βλέπω τα γκισέ με τους υπαλλήλους. Τα μισά γκισέ έγραφαν "έξοδος από το Εκουαδόρ" και τα άλλα μισά "είσοδος στο Περού". Πουθενά αντίστροφα. ΩΧ. Παρακάμπτω την ουρά, περνάω μπροστά και ρωτάω μιαν υπάλληλο: Πού είναι η αντίστροφη διαδικασία για αυτούς που φεύγουν από το Περού; Α, πρέπει να πάτε 4 χλμ πιο κάτω μέσα στο Εκουαδόρ. Φτου σου π....... Ήμουν σίγουρος ότι στο επόμενο τελωνείο που θα πήγαινα θα περίμενα άλλες 2 ώρες. Τελικά, ευτυχώς είχε μόνο 3 άτομα μπροστά από μένα. Ακόμα κι έτσι όμως μου πήρε μια ώρα να καθαρίσω, κυρίως για την καταχώρηση της μηχανής στο σύστημα του Εκουαδόρ. Έτσι από μια μαλακία έχασα τουλάχιστον 1,5 ώρα. Έφυγα από το τελωνείο στις 2:30 το μεσημέρι και είχα άλλες 4 ώρες μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου στην πόλη Guayaquil.
https://www.google.com.ec/maps/dir/Zorritos,+%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%8D/Guayaquil/@-2.9169111,-80.6734257,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x9033f83feab17c4b:0x45bc3c0c38951b30!2m2!1d-80.6798521!2d-3.6817005!1m5!1m1!1s0x902d13cbe855805f:0x8015a492f4fca473!2m2!1d-79.8890662!2d-2.1894128!3e0?hl=el
Με το που μπήκα στο Εκουαδόρ ο δρόμος αριστερά και δεξιά ήταν γεμάτος μπανανιές αφού οι μπανάνες είναι το βασικότερο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας μετά το πετρέλαιο.
Η πρώτη εικόνα από το Εκουαδόρ ήταν θετικότερη από το Περού. Κατ' αρχάς δεν έχουν τις ταμπέλες που υπήρχαν σε όλο το Περού που παρότρυναν τον κόσμο να μην αφήνει πέτρες ή άλλα εμπόδια στο οδόστρωμα. Φαίνεται να μην είναι τόσο βρώμικο όσο το Περού, ενώ λίγο μετά τα σύνορα ο δρόμος έγινε αυτοκινητόδρομος 3 λωρίδων ανά κατεύθυνση κι εγώ σκέφτηκα ότι αν συνεχίσει έτσι θα φτάσω σχετικά γρήγορα στο Guayaquil. Αλλά δεν συνέχισε. Λίγο μετά έπαψε να είναι αυτοκινητόδρομος, έγινε μια λωρίδα ανά κατεύθυνση με άπειρη κίνηση (μάλλον λόγω Παρασκευής), άπειρα φορτηγά και πέρναγε συνεχώς μέσα από χωριά ενώ η ζέστη και η υγρασία ήταν στα ύψη κι εγώ μέσα στο κράνος και τα ρούχα της μηχανής έβραζα στο ζουμί μου. Κάπου έκανα μια στάση για βενζίνη και πήρα από το καφέ τους ότι κρύο βρήκα μπροστά μου. Συνέχισα, ενώ στο βάθος έβλεπα κάτι μαύρα σύννεφα. Μετά από 2 ώρες (γύρω στις 7 παρά τέταρτο) έμπαινα στο Guayaquil, κουρασμένος και καταϊδρωμένος μετά από 8 ώρες στον δρόμο, ενώ εν τω μεταξύ είχα φάει και 2-3 γρήγορες μπόρες. Τόσο γρήγορες που δεν σταμάτησα καν για αδιάβροχα αφού ακόμα και η βροχή θα ήταν καλοδεχούμενη για να με δροσίσει. Το κλίμα της χώρας είναι βέβαια τροπικό αφού είναι πάνω στον ισημερινό και αυτήν την εποχή είναι η εποχή των βροχών (όπως και πέρσι τέτοια εποχή που βρέθηκα στο Darwin της Αυστραλίας και στο Bali της Ινδονησίας).
8-12 Φεβ
Το Guayaquil είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας με πληθυσμό περισσότερο από 2,5 εκατομύρια κόσμο. Τις μέρες που έμεινα στο Guayaquil έκανα ορισμένες δουλειές που ήταν απαραίτητες όπως ν' αγοράσω τοπική sim και χάρτη της χώρας και βέβαια βόλτες στην πόλη. Αν και λόγω του μεγέθους θεωρούσα ότι θα είναι άσχημη πόλη εν τέλει τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Στο κέντρο υπάρχουν υπέροχα αποικιακά κτίρια.
 |
| Το κτίριο της παλαιότερης εφημερίδας της πόλης |
 |
| Διοικητήριο της ΙΙ Μεραρχίας Πεζικού "Ελευθερία" |
 |
| Ο Ναός του Αγ. Φραγκίσκου την ημέρα... |
 |
| ... και την νύχτα |
Κάπου στο κέντρο της πόλης υπάρχει μια πλατεία η οποία λέγεται Seminario (περιέργως εδώ δεν έχουν Plaza de Armas) αλλά όλος ο κόσμος την ξέρει ως πάρκο των ιγκουάνα. Η Guayaquil ίσως είναι η μοναδική πόλη στον κόσμο που κυκλοφορούν στεριανά ιγκουάνα (είναι διαφορετικά απο αυτά των Galapagos) και τα πιο μεγάλα φτάνουν το 1 μέτρο.
Κάποια μέρα πήρα ένα απ' αυτά τα τουριστικά λεωφορεία που είναι ανοιχτά από πάνω κι έκανα μια βόλτα. Στο βόρειο άκρο της παραποταμίας οδού, που λέγεται Malecon, υπάρχει, κτισμένη σ' ένα λόφο, η γειτονιά Las Penas με πολύχρωμα σπίτια.
 |
| Σε πρώτο πλάνο, μπροστά από το τούνελ, υπάρχει το άγαλμα μιας μαϊμούς |
Μία από τις δουλειές που ήθελα να κάνω στο Guayaquil ήταν να κλείσω μια εκδρομή για τα νησιά Galapagos. Η πιο κοντινή ήταν για την Πέμπτη 13 Φεβ. Έτσι παρέτεινα την διαμονή μου στην πόλη κατά δύο μέρες για να μπορέσω να το συνδυάσω με την αναχώρηση για εκεί. Για τις επόμενες 5 μέρες λοιπόν θα είμαι εκτός δικτύου αφού θα βρίσκομαι σ' ένα καράβι και θα γυρνάω τα νησιά.
Μιχάλης
Guayaquil
12 Φεβ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου