18-19 Φεβ
Γυρνώντας από τα Galapagos έμεινα ένα βράδυ μόνο στο Guayanquil, στο ξενοδοχείο που είχα αφήσει την μηχανή και τα πράγματα μου και την άλλη μέρα το πρωί έφυγα δυτικά προς την παραλία με τελικό προορισμό το χωριό Puerto Lopez.
https://www.google.com.ec/maps/dir/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BB/Puerto+L%C3%B3pez/@-1.8764483,-80.9242772,9z/data=!4m15!4m14!1m5!1m1!1s0x902d13cbe855805f:0x8015a492f4fca473!2m2!1d-79.8890662!2d-2.1894128!1m5!1m1!1s0x902c209e7da5d7f1:0x760b16a06ba83fd3!2m2!1d-80.8045568!2d-1.5539322!3e0!5i1?hl=el
Αφού βγήκα από την πόλη ο δρόμος ήταν κάτι σαν αυτοκινητόδρομος με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση μέχρι την Santa Elena, εκεί δηλαδή που βγαίνει στην ακτή κι ευτυχώς με αρκετά δένδρα αριστερά και δεξιά. Μετά τις ερημιές του Περού το πράσινο τοπίο ήταν πολύ ευπρόσδεκτο. Πράσινος συνέχισε ο δρόμος και μετά την Santa Elena, παρ' ότι ήταν κοντά στην θάλασσα, μέχρι το Puerto Lopez. Εκεί είχα κανονίσει να μείνω 3 μέρες διότι έχει ένα εθνικό πάρκο το οποίο εκτείνεται τόσο μέσα στην θάλασσα όσο και ανατολικά προς το εσωτερικό της χώρας. Κάνοντας βόλτες στο Puerto Lopez και μιλώντας με τα ταξιδιωτικά γραφεία, διαπίστωσα ότι αυτό που μπορείς να δεις μέσα στην θάλασσα είναι το νησάκι isla de la Plata το οποίο μετά τα Galapagos δεν θα είχε και τίποτα να μου πεί. Έτσι την μία από τις 2 μέρες που είχα στην διάθεση μου έκανα βόλτες στο Puerto Lopez το οποίο δεν λέει και πολλά πράγματα. Έχει μια μεγάλη παραλία βέβαια με τέντες που έχει στήσει ο δήμος...
... πολλές από τις οποίες τις νοικιάζουν (φαντάζομαι) καταστήματα και φτιάχνουν έτσι υποτυπώδη beach bar ορισμένα από τα οποία προσφέρουν και φαγητό.
Έκανα και μια βόλτα μέχρι την ιχθυόσκαλα (λέμε τώρα) του χωριού...
... όπου διάφοροι τύποι αγοράζαν και πουλάγαν...
... ενώ τα φορτηγά των ψαρέμπορων έφταναν μέχρι την θάλασσα.
Μετά επέστρεψα στον ξενώνα μου και την έπεσα στην πισίνα για αγρανάπαυση.
20 Φεβ
Για την επόμενη μέρα είχα κανονίσει μ' ένα τοπικό πρακτορείο να πάω βόλτα σε κοντινό bosque humedo tropical που σημαίνει υγρό τροπικό δάσος (και στ' αγγλικά tropical rainforest). Όλη την νύχτα έβρεχε και ο δρόμος που είναι μπροστά από τον ξενώνα που είναι χωματόδρομος είχε γίνει λάσπη. Μέχρι τις 9 που ήρθε το mototaxi να με πάρει έβρεχε δυνατά κι εγώ προβληματιζόμουν πώς θα βγάλω την μηχανή την επομένη μέρα μέχρι την άσφαλτο. Μετά από 25 λεπτά βόλτα με το mototaxi σε κάτι λασπόδρομους που δεν φανταζόμουνα ότι θα τους έβγαζε, φτάσαμε στο χωριό Rio Blanco.
Εκεί βρήκα τον Gaston, ντόπιο, ο οποίος θα ήταν οδηγός μου για την ημέρα. Αυτός καβάλησε ένα μουλάρι (το οποίο έμαθα ότι στα ισπανικά λέγεται mula ή mulare) και εμένα μου έδωσε έναν επιβήτορα, με όνομα Κλαμπέρ ή κάπως έτσι, για να μπούμε στο δάσος. Ξεκίνησα καλά, κατάφερα να καβαλήσω τον Κλαμπέρ με την μία χωρίς να φύγω από την άλλη μεριά του ζώου. Έτσι μπροστά αυτός και πίσω εγώ φύγαμε για το δάσος.
Μέσα στο δάσος πήγαμε για να δούμε κάποιους πιθήκους που ζουν εκεί και πράγματι κάποια στιγμή είδαμε 3-4 ψηλά πάνω στα δένδρα.
Το δάσος ήταν πολύ πράσινο και πολύ πυκνό...
... και ο Gaston που πήγαινε μπροστά άνοιγε δρόμο με μια ματσέτα που είχε μαζί του.
Είδαμε και άλλα ωραία λουλούδια και δένδρα...
... και κάποια στιγμή πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Προχωρώντας ξανασυναντήσαμε κι άλλους πιθήκους αλλά η βροχή είχε ξαναρχίσει και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τραβήξω ένα βιντεάκι με την action camera (είναι γεγονός ότι ήταν λίγο ψηλά) αφού την Nikon την είχα κρύψει από την βροχή. Για το παρακάτω βίντεο μάλλον θα χρειαστεί μεγάλη οθόνη για να φανεί ο πίθηκος που κάνει βόλτες στα κλαδιά.
Επιστρέφοντας στο χωριό Rio Blanco κάτσαμε στο σπίτι του Gaston που η μητέρα του μας είχε ετοιμάσει κοτόπουλο με ρύζι και φάγαμε. Όταν τέλειωσα το φαγητό είχε έρθει και το mototaxi και επέστρεψα στο Puerto Lopez.
21 Φεβ (Χρόνια πολλά στα Γιάννινα)
Από το προηγούμενο απόγευμα είχε σταματήσει να βρέχει οπότε όταν ήμουν έτοιμος να φύγω ο χωματόδρομος έξω από τον ξενώνα μου είχε στεγνώσει κάπως. Βοήθησε κι ένας εργάτης του ξενώνα ο οποίος μάζευε με ένα φτυάρι την πολύ λάσπη για να φανεί το σκληρό χώμα κι έτσι έβγαλα την μηχανή από το πάρκινγκ και έφυγα χωρίς προβλήματα. Δεν είχα κλείσει να μείνω πουθενά αλλά ξεκινώντας προς το Quito, θα προσπαθούσα να έφτανα μέχρι το Santo Domingo ή αν ο καιρός ήταν πολύ βροχερός μπορεί να σταματούσα και κάπου πιο πριν.
https://www.google.com.ec/maps/dir/Puerto+Lopez/Santo+Domingo/@-0.8958356,-80.5604689,9z/data=!4m15!4m14!1m5!1m1!1s0x902c209e7da5d7f1:0x760b16a06ba83fd3!2m2!1d-80.8045568!2d-1.5539322!1m5!1m1!1s0x91d546535730a17d:0xcef17541041b9f63!2m2!1d-79.1763307!2d-0.2538414!3e0!5i1?hl=el
Ο δρόμος στην αρχή ήταν δίπλα στην θάλασσα και μετά έστριψε ανατολικά προς το εσωτερικό της χώρας όπου ανεβο-κατέβηκα ένα χαμηλό βουνό γεμάτο στροφές. Πέρασα και από το χωριό Montecristi το οποίο είναι γνωστό για τα ψαθάκια του τύπου Παναμά. Στην πραγματικότητα τα ψαθάκια τύπου Παναμά δεν φτιάχνονται στον Παναμά αλλά στο Εκουαδόρ από το 1835. Ο Παναμάς ήταν ο μεγαλύτερος εξαγωγικός προορισμός αφού πολλοί Ευρωπαίοι που ερχόντουσαν στην λατινική Αμερική για να βρουν την τύχη τους, περνούσαν από τον Παναμά και χρειαζόντουσαν ένα ελαφρύ καπέλο για να τους προστατεύει από τον ήλιο στα τροπικά κλίματα της περιοχής.
Στον δρόμο έφαγα μερικές βροχές αλλά ευτυχώς δεν ήταν σοβαρές και αφού ο καιρός κράταγε αποφάσισα να φτάσω μέχρι το Santo Domingo. Όπως έγραψα και παραπάνω δεν είχα κλείσει ξενοδοχείο αλλά από την εφαρμογή iOverlander είχα διαβάσει τα σχόλια κάποιου για ένα ξενοδοχείο στην πόλη που ήταν φτηνό και είχε πάρκινγκ. Έτσι όταν έφτασα στην πόλη έβαλα το gps να με πάει εκεί. Παραξενεύτηκα λίγο φτάνοντας διότι το ξενοδοχείο δεν είναι κοντά στο κέντρο της πόλης, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά κοντά στην έξοδο για Quito. Δεν με ενόχλησε πολύ αφού την επομένη θα έφευγα για εκεί. Το κόστος για ένα βράδυ είναι 12 ευρώ και τα παράθυρα του ξενοδοχείου βλέπουν σε φωταγωγούς αφού απ' ότι κατάλαβα οι ένοικοι του περισσότερο ενδιαφέρονται τί γίνεται μέσα στο δωμάτιο παρά έξω (το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;). Αν και για να είμαι ειλικρινής, την επόμενη μέρα στο check-out είδα και 2 οικογένειες με παιδιά που έμειναν εκεί. Η πέριξ περιοχή δεν είναι και η καλύτερη αφού είναι γεμάτη συνεργεία, βουλκανιζατέρ κλπ. Το βράδυ που βγήκα για να φάω τα περισσότερα φαγάδικα ήταν κάτι σαν καντίνες (μόνο που δεν είναι σε τροχούς) που σταματάνε φορτηγατζήδες για να φάνε. Σ' ένα είχε σταματήσει κι ένα ΡΕΟ και είχαν κατέβει οι φαντάροι για να πάρουν τίποτα "βρώμικα". Βρήκα ένα μαγαζί λίγο καλύτερο κι έφαγα κάτι μπριζολάκια με ρύζι και πράσινες τηγανιτές μπανάνες. Μαζί μ' ένα χυμό (δήθεν) φράουλα πλήρωσα κάτι λιγότερο από 4 ευρώ κι επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου για ξεκούραση.
22 Φεβ
Ο καιρός για την επόμενη μέρα προβλεπόταν βροχερός τόσο στο Santo Domingo που έμεινα όσο και στο Quito που θα πήγαινα.
https://www.google.com.ec/maps/dir/Santo+Domingo/%CE%9A%CE%AF%CF%84%CE%BF,+Metropolitan+District+of+Quito/@-0.1961093,-79.087349,10z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x91d546535730a17d:0xcef17541041b9f63!2m2!1d-79.1763307!2d-0.2538414!1m5!1m1!1s0x91d59a4002427c9f:0x44b991e158ef5572!2m2!1d-78.4678382!2d-0.1806532!3e0?hl=el
Φαινόταν να υπάρχει ένα παράθυρο χωρίς βροχές 10 με 1 οπότε κατά τις 10 παρά τέταρτο ήμουν φορτωμένος και ξεκίνησα. Το παράθυρο τελικά μίκρυνε αφού όταν ξεκίνησα και για μια τουλάχιστον ώρα έβρεχε, όχι καταρακτωδώς αλλά αρκετά για να δυσκολεύει την οδήγηση. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος αλλά είχε απίστευτη κίνηση και για αρκετή ώρα δεν έβαλα πάνω από 3η. Σε πολλά σημεία είχαν γίνει και κατολισθήσεις και ο δρόμος στένευε κι άλλο. Σ' ένα μάλιστα είχε κλείσει τελείως και είχαν ανοίξει μια παράκαμψη με χώμα. Ευτυχώς είχα φορέσει τα αδιάβροχα, αν και το σκεφτόμουν λόγω υψηλών θερμοκρασιών, διότι όταν σταμάτησε η βροχή ο δρόμος πλέον με πολύ ωραίες στροφές άρχισε να ανεβαίνει για να φτάσει περίπου στα 3100μ και μετά να πέσει στα 2800μ που είναι το Quito. Έφτασα στο ξενοδοχείο και μέχρι να ξεφορτώσω την μηχανή άρχισε πάλι να βρέχει και κράτησε πλέον όλη την μέρα. Από τους 30 βαθμούς που ήμουν τις τελευταίες εβδομάδες έφτασα στους 15 και το βράδυ πέφτει στους 9-10. Έτσι ξανάβγαλα τα χειμωνιάτικα που τα είχα χώσει στον πάτο του sac-voyage αφού θεωρούσα ότι δεν θα τα ξαναχρειαστώ. Έκανα μερικές βόλτες στο Quito το οποίο στο ιστορικό του κέντρο έχει ορισμένα εξαιρετικά κτίρια από τον καιρό των Ισπανών. Λόγω βροχής απέφευγα να βγάλω την μηχανή έξω παρά μόνον σε καλυμένα μέρη όπως η εκκλησία La Merced...
... ή το μητροπολιτικό πολιτιστικό κέντρο.
Όταν νύχτωσε και σταμάτησε για λίγο η βροχή έβγαλα ορισμένα κτίρια που ήταν ωραία φωτισμένα.
Μιχάλης
Quito
22 Φεβ
Γυρνώντας από τα Galapagos έμεινα ένα βράδυ μόνο στο Guayanquil, στο ξενοδοχείο που είχα αφήσει την μηχανή και τα πράγματα μου και την άλλη μέρα το πρωί έφυγα δυτικά προς την παραλία με τελικό προορισμό το χωριό Puerto Lopez.
https://www.google.com.ec/maps/dir/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BB/Puerto+L%C3%B3pez/@-1.8764483,-80.9242772,9z/data=!4m15!4m14!1m5!1m1!1s0x902d13cbe855805f:0x8015a492f4fca473!2m2!1d-79.8890662!2d-2.1894128!1m5!1m1!1s0x902c209e7da5d7f1:0x760b16a06ba83fd3!2m2!1d-80.8045568!2d-1.5539322!3e0!5i1?hl=el
Αφού βγήκα από την πόλη ο δρόμος ήταν κάτι σαν αυτοκινητόδρομος με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση μέχρι την Santa Elena, εκεί δηλαδή που βγαίνει στην ακτή κι ευτυχώς με αρκετά δένδρα αριστερά και δεξιά. Μετά τις ερημιές του Περού το πράσινο τοπίο ήταν πολύ ευπρόσδεκτο. Πράσινος συνέχισε ο δρόμος και μετά την Santa Elena, παρ' ότι ήταν κοντά στην θάλασσα, μέχρι το Puerto Lopez. Εκεί είχα κανονίσει να μείνω 3 μέρες διότι έχει ένα εθνικό πάρκο το οποίο εκτείνεται τόσο μέσα στην θάλασσα όσο και ανατολικά προς το εσωτερικό της χώρας. Κάνοντας βόλτες στο Puerto Lopez και μιλώντας με τα ταξιδιωτικά γραφεία, διαπίστωσα ότι αυτό που μπορείς να δεις μέσα στην θάλασσα είναι το νησάκι isla de la Plata το οποίο μετά τα Galapagos δεν θα είχε και τίποτα να μου πεί. Έτσι την μία από τις 2 μέρες που είχα στην διάθεση μου έκανα βόλτες στο Puerto Lopez το οποίο δεν λέει και πολλά πράγματα. Έχει μια μεγάλη παραλία βέβαια με τέντες που έχει στήσει ο δήμος...
 |
| Προσέξτε τον τύπο αριστερά που σέρνει 2 ξιφίες από την μύτη (το ξίφος δηλαδή) |
20 Φεβ
Για την επόμενη μέρα είχα κανονίσει μ' ένα τοπικό πρακτορείο να πάω βόλτα σε κοντινό bosque humedo tropical που σημαίνει υγρό τροπικό δάσος (και στ' αγγλικά tropical rainforest). Όλη την νύχτα έβρεχε και ο δρόμος που είναι μπροστά από τον ξενώνα που είναι χωματόδρομος είχε γίνει λάσπη. Μέχρι τις 9 που ήρθε το mototaxi να με πάρει έβρεχε δυνατά κι εγώ προβληματιζόμουν πώς θα βγάλω την μηχανή την επομένη μέρα μέχρι την άσφαλτο. Μετά από 25 λεπτά βόλτα με το mototaxi σε κάτι λασπόδρομους που δεν φανταζόμουνα ότι θα τους έβγαζε, φτάσαμε στο χωριό Rio Blanco.
Μέσα στο δάσος πήγαμε για να δούμε κάποιους πιθήκους που ζουν εκεί και πράγματι κάποια στιγμή είδαμε 3-4 ψηλά πάνω στα δένδρα.
21 Φεβ (Χρόνια πολλά στα Γιάννινα)
Από το προηγούμενο απόγευμα είχε σταματήσει να βρέχει οπότε όταν ήμουν έτοιμος να φύγω ο χωματόδρομος έξω από τον ξενώνα μου είχε στεγνώσει κάπως. Βοήθησε κι ένας εργάτης του ξενώνα ο οποίος μάζευε με ένα φτυάρι την πολύ λάσπη για να φανεί το σκληρό χώμα κι έτσι έβγαλα την μηχανή από το πάρκινγκ και έφυγα χωρίς προβλήματα. Δεν είχα κλείσει να μείνω πουθενά αλλά ξεκινώντας προς το Quito, θα προσπαθούσα να έφτανα μέχρι το Santo Domingo ή αν ο καιρός ήταν πολύ βροχερός μπορεί να σταματούσα και κάπου πιο πριν.
https://www.google.com.ec/maps/dir/Puerto+Lopez/Santo+Domingo/@-0.8958356,-80.5604689,9z/data=!4m15!4m14!1m5!1m1!1s0x902c209e7da5d7f1:0x760b16a06ba83fd3!2m2!1d-80.8045568!2d-1.5539322!1m5!1m1!1s0x91d546535730a17d:0xcef17541041b9f63!2m2!1d-79.1763307!2d-0.2538414!3e0!5i1?hl=el
Ο δρόμος στην αρχή ήταν δίπλα στην θάλασσα και μετά έστριψε ανατολικά προς το εσωτερικό της χώρας όπου ανεβο-κατέβηκα ένα χαμηλό βουνό γεμάτο στροφές. Πέρασα και από το χωριό Montecristi το οποίο είναι γνωστό για τα ψαθάκια του τύπου Παναμά. Στην πραγματικότητα τα ψαθάκια τύπου Παναμά δεν φτιάχνονται στον Παναμά αλλά στο Εκουαδόρ από το 1835. Ο Παναμάς ήταν ο μεγαλύτερος εξαγωγικός προορισμός αφού πολλοί Ευρωπαίοι που ερχόντουσαν στην λατινική Αμερική για να βρουν την τύχη τους, περνούσαν από τον Παναμά και χρειαζόντουσαν ένα ελαφρύ καπέλο για να τους προστατεύει από τον ήλιο στα τροπικά κλίματα της περιοχής.
Στον δρόμο έφαγα μερικές βροχές αλλά ευτυχώς δεν ήταν σοβαρές και αφού ο καιρός κράταγε αποφάσισα να φτάσω μέχρι το Santo Domingo. Όπως έγραψα και παραπάνω δεν είχα κλείσει ξενοδοχείο αλλά από την εφαρμογή iOverlander είχα διαβάσει τα σχόλια κάποιου για ένα ξενοδοχείο στην πόλη που ήταν φτηνό και είχε πάρκινγκ. Έτσι όταν έφτασα στην πόλη έβαλα το gps να με πάει εκεί. Παραξενεύτηκα λίγο φτάνοντας διότι το ξενοδοχείο δεν είναι κοντά στο κέντρο της πόλης, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά κοντά στην έξοδο για Quito. Δεν με ενόχλησε πολύ αφού την επομένη θα έφευγα για εκεί. Το κόστος για ένα βράδυ είναι 12 ευρώ και τα παράθυρα του ξενοδοχείου βλέπουν σε φωταγωγούς αφού απ' ότι κατάλαβα οι ένοικοι του περισσότερο ενδιαφέρονται τί γίνεται μέσα στο δωμάτιο παρά έξω (το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;). Αν και για να είμαι ειλικρινής, την επόμενη μέρα στο check-out είδα και 2 οικογένειες με παιδιά που έμειναν εκεί. Η πέριξ περιοχή δεν είναι και η καλύτερη αφού είναι γεμάτη συνεργεία, βουλκανιζατέρ κλπ. Το βράδυ που βγήκα για να φάω τα περισσότερα φαγάδικα ήταν κάτι σαν καντίνες (μόνο που δεν είναι σε τροχούς) που σταματάνε φορτηγατζήδες για να φάνε. Σ' ένα είχε σταματήσει κι ένα ΡΕΟ και είχαν κατέβει οι φαντάροι για να πάρουν τίποτα "βρώμικα". Βρήκα ένα μαγαζί λίγο καλύτερο κι έφαγα κάτι μπριζολάκια με ρύζι και πράσινες τηγανιτές μπανάνες. Μαζί μ' ένα χυμό (δήθεν) φράουλα πλήρωσα κάτι λιγότερο από 4 ευρώ κι επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου για ξεκούραση.
22 Φεβ
Ο καιρός για την επόμενη μέρα προβλεπόταν βροχερός τόσο στο Santo Domingo που έμεινα όσο και στο Quito που θα πήγαινα.
https://www.google.com.ec/maps/dir/Santo+Domingo/%CE%9A%CE%AF%CF%84%CE%BF,+Metropolitan+District+of+Quito/@-0.1961093,-79.087349,10z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x91d546535730a17d:0xcef17541041b9f63!2m2!1d-79.1763307!2d-0.2538414!1m5!1m1!1s0x91d59a4002427c9f:0x44b991e158ef5572!2m2!1d-78.4678382!2d-0.1806532!3e0?hl=el
Φαινόταν να υπάρχει ένα παράθυρο χωρίς βροχές 10 με 1 οπότε κατά τις 10 παρά τέταρτο ήμουν φορτωμένος και ξεκίνησα. Το παράθυρο τελικά μίκρυνε αφού όταν ξεκίνησα και για μια τουλάχιστον ώρα έβρεχε, όχι καταρακτωδώς αλλά αρκετά για να δυσκολεύει την οδήγηση. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος αλλά είχε απίστευτη κίνηση και για αρκετή ώρα δεν έβαλα πάνω από 3η. Σε πολλά σημεία είχαν γίνει και κατολισθήσεις και ο δρόμος στένευε κι άλλο. Σ' ένα μάλιστα είχε κλείσει τελείως και είχαν ανοίξει μια παράκαμψη με χώμα. Ευτυχώς είχα φορέσει τα αδιάβροχα, αν και το σκεφτόμουν λόγω υψηλών θερμοκρασιών, διότι όταν σταμάτησε η βροχή ο δρόμος πλέον με πολύ ωραίες στροφές άρχισε να ανεβαίνει για να φτάσει περίπου στα 3100μ και μετά να πέσει στα 2800μ που είναι το Quito. Έφτασα στο ξενοδοχείο και μέχρι να ξεφορτώσω την μηχανή άρχισε πάλι να βρέχει και κράτησε πλέον όλη την μέρα. Από τους 30 βαθμούς που ήμουν τις τελευταίες εβδομάδες έφτασα στους 15 και το βράδυ πέφτει στους 9-10. Έτσι ξανάβγαλα τα χειμωνιάτικα που τα είχα χώσει στον πάτο του sac-voyage αφού θεωρούσα ότι δεν θα τα ξαναχρειαστώ. Έκανα μερικές βόλτες στο Quito το οποίο στο ιστορικό του κέντρο έχει ορισμένα εξαιρετικά κτίρια από τον καιρό των Ισπανών. Λόγω βροχής απέφευγα να βγάλω την μηχανή έξω παρά μόνον σε καλυμένα μέρη όπως η εκκλησία La Merced...
 |
| Η ζωγραφιά αυτή είναι στο πίσω μέρος των θυρών του ναού |
 |
| Το πρώην αρχιεπισκοπικό μέγαρο |
 |
| Οι τρούλοι και το καμπαναριό της Merced. |
 |
| Το θέατρο Sucre |
Μιχάλης
Quito
22 Φεβ
Να σου πώ! Λίγο πιο πάνω στην Γαλλική Γουιάνα είναι το Κέντρο Εκπ/σης επιβίωσης στην ζούγκλα της Λεγεώνας,(δεν λέω των Ξένων γιατί μία είναι η πραγματική Λεγεώνα). Δεν πετάγεσαι,γιατί σε βλέπω έτοιμο, σε λίγο θα κυνηγάς και θα τρώς Ανακόντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, το έχω υπ' όψιν μου. Δυστυχώς όμως αφήνοντας έξω την Βενεζουέλα λόγω του συντρόφου Νικολάς αποκλείονται οι 2 Γουιάνες και το Σουρινάμ. Κρίμα.
Διαγραφή