Το βράδυ πριν φύγω από το Trujillo, περνώντας από την Plaza de Armas έβγαλα μια φωτογραφία ένα κτίριο που ήταν ωραία φωτισμένο.
Την άλλη μέρα...
1 Φεβ (καλό μήνα σε όλους)
... καβάλησα την μηχανή κι έφυγα για το Chiclayo...
https://www.google.com.pe/maps/dir/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BF/Chiclayo/@-7.437727,-80.0109077,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x91ad3d7fe3fae92d:0xd3bc7d125d4e8508!2m2!1d-79.0329727!2d-8.1060428!1m5!1m1!1s0x904cef232963dfff:0xa703e3454a7814bb!2m2!1d-79.8549907!2d-6.7700798!3e0?hl=el
... το οποίο είναι καμιά 200αριά χλμ βορειότερα. Ο δρόμος, ο γνωστός χωρίς να λέει τίποτα το ιδιαίτερο, περνούσε μέσα από βρώμικα χωριά. Ένα από τα χωριά που πέρασα, χαμένο μέσα στα σκουπίδια και την λάσπη είχε το ειρωνικό όνομα Ciudad de Dios (= Πόλη του Θεού). Μετά από κάμποση ώρα έφτασα στο Chiclayo κι εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει. Με έβαλαν στον 5ο όροφο απ' όπου είχα την παρακάτω καταπληκτική θέα.
Οι κουρτίνες του είναι see-through κι έτσι από τις 5:30 που ξημερώνει στο δωμάτιο είναι σαν μεσημέρι. Επιπλέον τα παράθυρα δεν εφάπτονται καλά οπότε εκτός από το φως μπαίνει και όλος ο θόρυβος της πόλης. Το βράδυ βγήκα μια βόλτα στην πόλη και έκανα κάτι πρωτότυπο. Πέρασα από την Plaza de Armas, το Δημαρχείο και από τον καθεδρικό που ήταν πάνω στην πλατεία και ο οποίος εκείνη την ώρα (ίσως λόγω Σαββατόβραδου) είχε γάμο. Η εκκλησία ήταν γεμάτη αλλά λίγοι ήταν οι καλεσμένοι του γάμου (ξεχώριζαν από το ντύσιμο). Ενδεχομένως να μαζεύεται πολυς κόσμος επειδή είναι στην πλατεία ή να πηγαίνει κόσμος για προσευχή.
2 Φεβ
Για την επόμενη μέρα είχα κανονίσει μ' ένα τοπικό πρακτορείο να πάω σε κοντινούς αρχαιολογικούς χώρους. Ξεκινήσαμε από τον χώρο του Sipan ο οποίος ανακαλύφθηκε τυχαία το 1987 όταν η αστυνομία συνέλαβε ορισμένους αρχαιοκάπηλους κι έτσι ξεκίνησαν οι ανασκαφές εκεί που οι αρχαιοκάπηλοι είχαν βρει τα κλοπιμαία. Τελικά βρέθηκαν 16 τάφοι, ένας εκ των οποίων ήταν ο συλημένος. Στην περιοχή που έγιναν οι ανασκαφές υπήρχαν 2 πυραμίδες μία εκ των οποίων ήταν νεκροταφείο ευγενών της φυλής Moche. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται ο τάφος ενός ευγενούς ο οποίος ακριβώς επειδή ήταν ευγενής όταν πέθανε έθαψαν μαζί και την γυναίκα του.
Αν ήταν βασιλιάς, όπως αυτός της παρακάτω φωτογραφίας που λέγεται El Senor de Sipan (= ο Άρχων της Σιπάν), θα έθαβαν μαζί του άλλους 8.
Πιό συγκεκριμένα: την γυναίκα του στα πόδια του, την παλακίδα στο κεφάλι του (σωστός ο διαχωρισμός), τον αρχηγό στρατού στ' αριστερά, τον διοικητικό βοηθό του (θα λέγαμε τον υπουργό παρά τω πρωθυπουργώ), στα δεξιά, έναν σκοπό στην γωνία με ακρωτηριασμένα τα πόδια για να μην μπορεί να εγκαταλείψει την θέση του και αφήσει τον Βασιλέα έκθετο, έναν που προσευχόταν σε θέση οκλαδόν στην πάνω γωνία, 2 παιδιά κάτω απ' όλους αυτούς και μαζί τους λάμα μήπως χρειαστεί να μετακινηθεί ο Βασιλεύς. Λίγο παρακάτω βρέθηκε άλλος ένας ο οποίος ονομάστηκε ο παλαιός Άρχων του Σιπάν και είχε κι αυτός κάμποσους πάρει μαζί του.
Όλα αυτά που φαίνονται στις παραπάνω φωτογραφίες δεν είναι οι πραγματικοί σκελετοί ούτε τα πραγματικά στολίδια τους, τα οποία είναι χρυσά, αλλά αντίγραφα. Τα πραγματικά βρίσκονται σ' ένα πολύ ωραίο μουσείο που άνοιξε το 2005...
... και στο οποίο όχι μόνο δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες αλλά δεν επιτρέπεται να έχεις καμιά ηλεκτρονική συσκευή διότι ο μαγνητισμός τους επηρεάζει τα επίχρυσα χάλκινα ευρήματα (αυτήν τουλάχιστον την δικαιολογία μας είπε ο ξεναγός). Ήταν η πρώτη Κυριακή του μήνα και τα μουσεία ήταν τζάμπα για τους Περουβιανούς γι αυτό και ήταν πήχτρα στον κόσμο. Το πρόβλημα ήταν ότι ο κόσμος που είδε τον ξεναγό μας μας ακολουθούσε για να ακούσει την ξενάγηση το οποίο δεν είναι και τόσο μεμπτό εδώ. Τους έβαλε τις φωνές μόνο όταν ήταν τόσο απαιτητικοί που έπαιρναν και πρώτη θέση-πίστα αφήνοντας εμάς που είχαμε πληρώσει πιο πίσω.
Πήγαμε και σ' άλλον έναν αρχαιολογικό χώρο στο χωριό Tucume όπου υπάρχουν κάπου 20 θαμένες πυραμίδες από τρεις διαφορετικούς πολιτισμούς: Τους Moche, τους Chimu και τους Incas.
3 Φεβ
Την άλλη μέρα καβάλησα την μηχανή κι έφυγα από το Chiclayo με προορισμό την πολη Piura. Ο δρόμος για την Piura είναι όλος μέσα σε μια έρημο. Υπάρχει κι ένας δεύτερος τον οποίο προτίμησα και, στον χάρτη τουλάχιστον, φαινόταν να περνάει μέσα από ορισμένα χωριά.
https://www.google.com.pe/maps/dir/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF,+Chiclayo/Piura/@-5.9739027,-80.8161835,9z/data=!4m19!4m18!1m10!1m1!1s0x904cef232963dfff:0xa703e3454a7814bb!2m2!1d-79.8549907!2d-6.7700798!3m4!1m2!1d-79.8086364!2d-5.8462644!3s0x904b16e668570cc9:0x1ab0b9c125b23b95!1m5!1m1!1s0x904a107c793c39b7:0x1de8948d1c01fe28!2m2!1d-80.6548882!2d-5.1782884!3e0?hl=el
Πήρα λοιπόν τον 2ο δρόμο ο οποίος όντως δεν ήταν και τελείως έρημος, είχε κάτι δεντράκια αριστερά και δεξιά και περνούσε και μέσα από μερικά χωριά. Όταν ο δρόμος περνάει μέσα από κατοικημένους τόπους στο Περού σημαίνει τρία πράγματα: Πολύ κίνηση, πολλά mototaxi και πολλά επιβραδυντικά σαμαράκια. Ακόμα κι έτσι όμως το προτιμούσα από την απόλυτη ευθεία μέσα στην έρημο. Μετά από 2-3 ώρες η θερμοκρασία είχε ανέβει αρκετά κι εγώ έψαχνα να βρω ένα μέρος να κάνω διάλειμμα και να δροσιστώ. Κι έτσι, εκεί μέσ' την ερημιά, κάπου 300χλμ από την θάλασσα βρήκα μια ψαροταβέρνα κι έφαγα μπισκοτάκια Oreo με Inca Kola. Κάποια στιγμή έφτασα στην Piura, βρήκα το ξενοδοχείο μου, ξεφόρτωσα την μηχανή και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βουτήξω στην πισίνα του ξενοδοχείου (όταν λέμε πισίνα μην νομίζετε και τίποτα ιδιαίτερο, λίγο μεγαλύτερη από γούρνα ήταν αλλά την δουλειά της την έκανε. Με δρόσισε).
Την επόμενη μέρα βγήκα μια βόλτα στην πόλη. Πέρασα από την Plaza de Armas...
... από τον καθεδρικό...
... και διαπίστωσα ότι η πόλη δεν έλεγε και πολλά. Το ίδιο λέει και ο οδηγός του Lonely Planet απλώς λέει ότι λειτουργεί ως speed bump (σαμαράκι επιβραδύνσεως που λέγαμε) για όποιους κινούνται προς τον βορρά ή τον νότο.
5 Φεβ
Την επομένη ξανακάβαλησα την μηχανή κι έφυγα για κάπου κοντά στα σύνορα με τον Ισημερινό. Είχα σκεφτεί να μείνω σε μια κωμόπολη που λέγεται Tumbes αλλά στην εκδρομή στους τάφους του Sipan μια Περουβιανή μου πρότεινε να μείνω σ' ένα παραλιακό χωριό λίγο πριν το Tumbes που λέγεται Zorritos.
https://www.google.com.pe/maps/dir/%CE%A0%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1/Zorritos/@-4.4297077,-81.4988784,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x904a107c793c39b7:0x1de8948d1c01fe28!2m2!1d-80.6548882!2d-5.1782884!1m5!1m1!1s0x9033f83feab17c4b:0x45bc3c0c38951b30!2m2!1d-80.6798521!2d-3.6817005!3e0?hl=el
Άρχισα πάλι να περνάω μέσα από χωριά με κίνηση και σαμαράκια αλλά από κάποιο σημείο και μετά ο δρόμος ήταν κοντά στην θάλασσα και ο καιρός ήταν λίγο πιο δροσερός. Έκανα πάλι την καθιερωμένη στάση, ευτυχώς όχι σε ψαροταβέρνα αυτήν την φορά, και συνέχισα μέχρι το Zorritos για να εγκατασταθώ εκεί που είχα κλείσει. Είναι ένα δωμάτιο πάνω στην παραλία, λίγο πρωτόγονο, το πάτωμα είναι τσιμέντο και στο ντους και τον νιπτήτα έχει μόνο μία βάνα, του κρύου νερού. Για τον νιπτήρα είναι σύνηθες εδώ στο Περού αλλά στο ντους είναι η πρώτη φορά που το βλέπω. Ευτυχώς η θερμοκρασία είναι κοντά στους 30 βαθμούς οπότε και το κρύο νερό δεν είναι πολύ κρύο. Το μόνο που δεν είναι πρωτόγονο είναι η τιμή του η οποία είναι σχεδόν 30 ευρώ την ημέρα cash. Με το που έκανα ένα ντους βγήκα και την έπεσα στην αιώρα.
Σ' αυτό το χωριό ήρθα διότι βόλευε από πλευρά αποστάσεως. Δεν λέει και πολλά και το βράδυ που βγήκα για φαγητό ήταν άδειο. Μου έκανε εντύπωση διότι κάνει ζέστη και έχοντας την εικόνα από τα δικά μας παραλιακά χωριά τα οποία το καλοκαίρι σφύζουν από κίνηση και είναι όλοι έξω μέχρι αργά, εδώ μου φαίνεται αφύσικο. Τελικά επέλεξα να μείνω 2 μέρες για ξεκούραση.
6 Φεβ
Ήταν μέρα ξεκούρασης. Δεν έκανα τίποτα εκτός από κάτι μικροδουλίτσες στην μηχανή και μια βόλτα στην παραλία η οποία για μας τους Έλληνες δεν λέει τίποτα. Έχει όμως κάτι περίεργα μαύρα πουλιά που μου θύμισαν λίγο την σχετική ταινία του Χίτσκοκ.
Είναι μεγάλα σε μεγέθος κι έχουν διχαλωτή ουρά σαν τα χελιδόνια.
Αύριο, 7 Φεβ, λέω να μπω στο Εκουαδόρ. Στο Περού λογικά θα ξανάρθω σε 1-2 μήνες όταν θα είμαι στο κατέβασμα για Μπουένος Άιρες. Τότε θα κινηθώ λίγο πιο ανατολικά προς τις Άνδεις, που θα είναι και ο καιρός καλύτερος, για να περάσω από το Machu Pichu και την λίμνη Τιτικάκα.
Μιχάλης
6 Φεβ
Zorritos
1 Φεβ (καλό μήνα σε όλους)
... καβάλησα την μηχανή κι έφυγα για το Chiclayo...
https://www.google.com.pe/maps/dir/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BF/Chiclayo/@-7.437727,-80.0109077,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x91ad3d7fe3fae92d:0xd3bc7d125d4e8508!2m2!1d-79.0329727!2d-8.1060428!1m5!1m1!1s0x904cef232963dfff:0xa703e3454a7814bb!2m2!1d-79.8549907!2d-6.7700798!3e0?hl=el
... το οποίο είναι καμιά 200αριά χλμ βορειότερα. Ο δρόμος, ο γνωστός χωρίς να λέει τίποτα το ιδιαίτερο, περνούσε μέσα από βρώμικα χωριά. Ένα από τα χωριά που πέρασα, χαμένο μέσα στα σκουπίδια και την λάσπη είχε το ειρωνικό όνομα Ciudad de Dios (= Πόλη του Θεού). Μετά από κάμποση ώρα έφτασα στο Chiclayo κι εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει. Με έβαλαν στον 5ο όροφο απ' όπου είχα την παρακάτω καταπληκτική θέα.
2 Φεβ
Για την επόμενη μέρα είχα κανονίσει μ' ένα τοπικό πρακτορείο να πάω σε κοντινούς αρχαιολογικούς χώρους. Ξεκινήσαμε από τον χώρο του Sipan ο οποίος ανακαλύφθηκε τυχαία το 1987 όταν η αστυνομία συνέλαβε ορισμένους αρχαιοκάπηλους κι έτσι ξεκίνησαν οι ανασκαφές εκεί που οι αρχαιοκάπηλοι είχαν βρει τα κλοπιμαία. Τελικά βρέθηκαν 16 τάφοι, ένας εκ των οποίων ήταν ο συλημένος. Στην περιοχή που έγιναν οι ανασκαφές υπήρχαν 2 πυραμίδες μία εκ των οποίων ήταν νεκροταφείο ευγενών της φυλής Moche. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται ο τάφος ενός ευγενούς ο οποίος ακριβώς επειδή ήταν ευγενής όταν πέθανε έθαψαν μαζί και την γυναίκα του.
Πήγαμε και σ' άλλον έναν αρχαιολογικό χώρο στο χωριό Tucume όπου υπάρχουν κάπου 20 θαμένες πυραμίδες από τρεις διαφορετικούς πολιτισμούς: Τους Moche, τους Chimu και τους Incas.
3 Φεβ
Την άλλη μέρα καβάλησα την μηχανή κι έφυγα από το Chiclayo με προορισμό την πολη Piura. Ο δρόμος για την Piura είναι όλος μέσα σε μια έρημο. Υπάρχει κι ένας δεύτερος τον οποίο προτίμησα και, στον χάρτη τουλάχιστον, φαινόταν να περνάει μέσα από ορισμένα χωριά.
https://www.google.com.pe/maps/dir/%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF,+Chiclayo/Piura/@-5.9739027,-80.8161835,9z/data=!4m19!4m18!1m10!1m1!1s0x904cef232963dfff:0xa703e3454a7814bb!2m2!1d-79.8549907!2d-6.7700798!3m4!1m2!1d-79.8086364!2d-5.8462644!3s0x904b16e668570cc9:0x1ab0b9c125b23b95!1m5!1m1!1s0x904a107c793c39b7:0x1de8948d1c01fe28!2m2!1d-80.6548882!2d-5.1782884!3e0?hl=el
Πήρα λοιπόν τον 2ο δρόμο ο οποίος όντως δεν ήταν και τελείως έρημος, είχε κάτι δεντράκια αριστερά και δεξιά και περνούσε και μέσα από μερικά χωριά. Όταν ο δρόμος περνάει μέσα από κατοικημένους τόπους στο Περού σημαίνει τρία πράγματα: Πολύ κίνηση, πολλά mototaxi και πολλά επιβραδυντικά σαμαράκια. Ακόμα κι έτσι όμως το προτιμούσα από την απόλυτη ευθεία μέσα στην έρημο. Μετά από 2-3 ώρες η θερμοκρασία είχε ανέβει αρκετά κι εγώ έψαχνα να βρω ένα μέρος να κάνω διάλειμμα και να δροσιστώ. Κι έτσι, εκεί μέσ' την ερημιά, κάπου 300χλμ από την θάλασσα βρήκα μια ψαροταβέρνα κι έφαγα μπισκοτάκια Oreo με Inca Kola. Κάποια στιγμή έφτασα στην Piura, βρήκα το ξενοδοχείο μου, ξεφόρτωσα την μηχανή και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βουτήξω στην πισίνα του ξενοδοχείου (όταν λέμε πισίνα μην νομίζετε και τίποτα ιδιαίτερο, λίγο μεγαλύτερη από γούρνα ήταν αλλά την δουλειά της την έκανε. Με δρόσισε).
Την επόμενη μέρα βγήκα μια βόλτα στην πόλη. Πέρασα από την Plaza de Armas...
5 Φεβ
Την επομένη ξανακάβαλησα την μηχανή κι έφυγα για κάπου κοντά στα σύνορα με τον Ισημερινό. Είχα σκεφτεί να μείνω σε μια κωμόπολη που λέγεται Tumbes αλλά στην εκδρομή στους τάφους του Sipan μια Περουβιανή μου πρότεινε να μείνω σ' ένα παραλιακό χωριό λίγο πριν το Tumbes που λέγεται Zorritos.
https://www.google.com.pe/maps/dir/%CE%A0%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1/Zorritos/@-4.4297077,-81.4988784,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x904a107c793c39b7:0x1de8948d1c01fe28!2m2!1d-80.6548882!2d-5.1782884!1m5!1m1!1s0x9033f83feab17c4b:0x45bc3c0c38951b30!2m2!1d-80.6798521!2d-3.6817005!3e0?hl=el
Άρχισα πάλι να περνάω μέσα από χωριά με κίνηση και σαμαράκια αλλά από κάποιο σημείο και μετά ο δρόμος ήταν κοντά στην θάλασσα και ο καιρός ήταν λίγο πιο δροσερός. Έκανα πάλι την καθιερωμένη στάση, ευτυχώς όχι σε ψαροταβέρνα αυτήν την φορά, και συνέχισα μέχρι το Zorritos για να εγκατασταθώ εκεί που είχα κλείσει. Είναι ένα δωμάτιο πάνω στην παραλία, λίγο πρωτόγονο, το πάτωμα είναι τσιμέντο και στο ντους και τον νιπτήτα έχει μόνο μία βάνα, του κρύου νερού. Για τον νιπτήρα είναι σύνηθες εδώ στο Περού αλλά στο ντους είναι η πρώτη φορά που το βλέπω. Ευτυχώς η θερμοκρασία είναι κοντά στους 30 βαθμούς οπότε και το κρύο νερό δεν είναι πολύ κρύο. Το μόνο που δεν είναι πρωτόγονο είναι η τιμή του η οποία είναι σχεδόν 30 ευρώ την ημέρα cash. Με το που έκανα ένα ντους βγήκα και την έπεσα στην αιώρα.
6 Φεβ
Ήταν μέρα ξεκούρασης. Δεν έκανα τίποτα εκτός από κάτι μικροδουλίτσες στην μηχανή και μια βόλτα στην παραλία η οποία για μας τους Έλληνες δεν λέει τίποτα. Έχει όμως κάτι περίεργα μαύρα πουλιά που μου θύμισαν λίγο την σχετική ταινία του Χίτσκοκ.
Μιχάλης
6 Φεβ
Zorritos
Έκανες τον χειμώνα καλοκαίρι! Καλή συνέχεια ταξιδευτή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήτσο είναι το τέταρτο καλοκαίρι που κάνω στην σειρά, μετά από 2 στην Ελλάδα και 2 στο νότιο ημισφαίριο (πέρσι Αυστραλία & Ν. Ζηλανδία και φέτος Ν. Αμερική). Όταν καλοκαιριάσει στο βόρειο ημισφαίριο θα επιστρέψω Ελλάδα για το 5ο.
Διαγραφή