Το Quito είναι η πρωτεύουσα του Ecuador, βρίσκεται σε υψόμετρο 2850μ και έχει πληθυσμό περίπου 3 εκατομύρια ξεπερνώντας έτσι το Guayaquil που μέχρι πρόσφατα ήταν η μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Ιδρύθηκε από τους Ισπανούς το 1534. Το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι γεμάτο από παλιά διατηρητέα κτίρια (όπως έγραφα και στην προηγουμένη ανάρτηση) και πολλές εκκλησίες και είναι η πρώτη πόλη του κόσμου που το 1978 έγινε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η λέξη Quito στην γλώσσα των ιθαγενών σημαίνει "ο ήλιος του κέντρου".
Παρ' ότι οι προγνώσεις προέβλεπαν βροχές για όλες τις μέρες και ώρες που θα ήμουν στο Quito, ευτυχώς την Κυριακή, 23 Φεβ, δεν επαληθεύθηκαν και η μέρα ξεκίνησε στεγνή. Έτσι εγώ βρήκα την ευκαιρία να ξαμοληθώ στην πόλη για να την δω. Ξεκίνησα την βόλτα μου από την εκκλησία Basilica del Voto Nacional που ήταν κοντά στο ξενώνα μου. Η Βασιλική του Εθνικού Όρκου είναι το μεγαλύτερο Γοτθικό μνημείο σε όλη την Αμερική, βόρεια και νότια. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1892 και τα θυρανοίξια έγιναν σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, το 1988.
Ο Ναός προφανώς ήθελε να μοιάσει στην Παναγία των Παρισίων διότι το σχέδιο του μοιάζει με αυτό της διάσημης εκκλησίας του Παρισιού. Στην Παναγία των Παρισίων υπάρχουν διακοσμητικές μορφές τεράτων που κρέμονται από τα πρεβάζια ενώ εδώ υπάρχουν μορφές ζώων της περιοχής, όπως ιγκουάνα, χελώνες και κόνδορες.
Συνέχισα την βόλτα μου στο κέντρο όπου πραγματικά, όπου και να κοιτάξεις είναι γεμάτο όμορφα κτίρια.
Μεγάλο μέρος του κέντρου γύρω από την κεντρική πλατεία είναι πεζοδρομημένο. Επιπλέον, κάθε Κυριακή όλο το κέντρο κλείνει για τα μηχανοκίνητα οχήματα, επιτρέπονται μόνο λεωφορεία σε συγκεκριμένους δρόμους. Γι αυτό και γινόταν χαμός από τον πολύ κόσμο.
Πέραν των παραπάνω, η συγκεκριμένη Κυριακή ήταν η τελευταία Κυριακή των Αποκρεών και σ' έναν από τους δρόμους γινόταν καρναβαλική παρέλαση από χορευτικές ομάδες.
Αφού χάζεψα για λίγο τους καραναβαλιστές κατέβηκα προς την οδό La Ronda όπου βρίσκονται τα περισσότερα μπάρ και εστιατόρια της πόλης και βέβαια πολύ ωραία κτίρια.
Το Εκουαδόρ είναι γνωστό και για την παραγωγή κακάο και σοκολατών. Το Republica del Cacao που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία είναι μια Εκουαδοριανή επιχείρηση που παράγει όλων των ειδών τις σοκολάτες και τις πουλάει σε κασετίνες και σε τιμές αντίστοιχες κοσμημάτων.
Όλες τις μέρες που ήμουν στο κέντρο διαπίστωσα ότι υπήρχε συνεχής αστυνόμευση πεζή ή με μοτοσυκλέτες. Στην κεντρική πλατεία υπήρχαν αστυνομικοί με Segway όπως η κοπέλα της φωτογραφίας.
Μάλιστα 3 φορές με σταμάτησαν αστυνομικοί της τουριστικής αστυνομίας και μου συνέστησαν να προσέχω την τσάντα μου και την φωτογραφική μηχανή. Επισκέφθηκα και την εντυπωσιακή εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου η οποία ξεκίνησε να χτίζεται λίγες εβδομάδες μετά την ίδρυση της πόλης αλλά τέλειωσε 70 χρόνια αργότερα.
Στην πόλη μικροπωλητές πουλάνε διάφορα πράγματα όπως χύμα παγωτό από τάπερ...
 |
| Δυστυχώς κάθε φορά που ήθελα να την βγάλω φωτογραφία μου γύρναγε την πλάτη |
... μέχρι και βρώσιμα ζωντανά σκουλήκια για τους λιχούδηδες.
Την Κυριακή τέλειωσα την βόλτα με επίσκεψη στο μουσείο της πόλης το οποίο εκθέτει την ζωή της περιοχής μέσα στους αιώνες. Το κτίριο χτίστηκε το 1563 για νοσοκομείο και λειτουργούσε ως τέτοιο μέχρι το 1974 που έκλεισε. 20 χρόνια αργότερα το πήρε ο δήμος και το έκανε μουσείο της πόλης. Επέλεξα την αγγλόφωνη ξενάγηση κι επειδή ήμουν ο μόνος ήταν πριβέ. Εκεί έμαθα και το εξής: Όταν οι Ισπανοί κινήθηκαν ανατολικά για να καταλάβουν την περιοχή του Αμαζονίου αρχικά έδωσαν στον ποταμό το όνομα ενός Στρατηγού τους. Οι άνδρες των τοπικών φυλών έλειπαν σε κυνήγι έτσι οι μάχες κατά των Ισπανών δόθηκαν από τις γυναίκες. Οι Ισπανοί θεωρώντας ότι οι γυναίκες κάνουν κουμάντο σ' αυτές τις φυλές τις παραλλήλισαν με τις μυθικές Αμαζόνες κι έτσι ο ποταμός μετονομάστηκε σε Αμαζόνιο (στα ισπανικά λέγεται Rio Amazonas που σημαίνει ο ποταμός των Αμαζόνων).
Μετά την Κυριακή της Αποκριάς ακολουθεί η Καθαρά Δευτέρα και Καθαρά Τρίτη οι οποίες εδώ είναι αργίες και οι δύο. Την Καθαρά Δευτέρα είχα κανονίσει να πάω καμιά 30ριά χλμ βορειότερα του Quito εκεί που διέρχεται η γραμμή του ισημερινού. Έτσι μετά το 2016 που βρέθηκα στο Greenwich σε γεωγραφικό μήκος 0 διχασμένος ανάμεσα σε ανατολή και δύση...
... και το 2017 που βρέθηκα στο τέλος του κόσμου...
... την Δευτέρα 24 Φεβ του 2020 βρέθηκα σε γεωγραφικό πλάτος 0 στο μέσον του κόσμου διχασμένος ανάμεσα σε βορρά και νότο.
Στην περιοχή οι Εκουαδοριάνοι έχουν φτιάξει ένα ολόκληρο χωριό, με την ονομασία Mitad del mundo (= το μέσον του κόσμου)...
... με μαγαζιά, εστιατόρια, καφέ και μουσεία κι έχουν στήσει το μνημείο που φαίνεται πίσω μου. Απ' ότι λέει η παρακάτω πινακίδα ήμουν 11.100χλμ και 360μ μακρυά από την Αθήνα.
Κι επειδή εδώ το καρναβάλι λήγει την Καθαρά Τρίτη (όπως στην Νέα Ορλεάνη έχουν το Mardi Gras) οι χοροί και τα πανηγύρια συνεχιζόντουσαν...
... κάτω από τους ήχους της μπάντας και τα σπρέυ αφρού.
Εκτός από το Mitad del Mundo επισκεφθήκαμε το ηφαίστειο Pululahua στον κρατήρα του οποίου έχει χτιστεί ένα χωριό!!!
Το ηφαίστειο έχει να εκραγεί 2000 χρόνια αλλά παρ' όλα αυτά θεωρείται ενεργό. Η ξεναγός μας έλεγε ότι στην επικράτεια του Ισημερινού υπάρχουν 84 ηφαίστεια. Πριν επιστρέψουμε στο Quito περάσαμε και από ένα εργοστάσιο επεξεργασίας αγαύης από την οποία παράγουν από αναψυκτικά και αλκοολούχα μέχρι μέλι, γλυκά (από το άνθος) ακόμα και απολυμαντικά από το αλκοόλ.
 |
| Ακόμα και ο κορμός που βγαίνει πάνω από τα καλώδια είναι αγαύη |
Στο τέλος δοκιμάσαμε γευστικά όλα τα προϊόντα τους εκτός από το απολυμαντικό που το χρησιμοποιήσαμε για τα χέρια μας.
Μιχάλης
Quito
25 Φεβ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου