Mike the tripper: Trujillo των προ-Ισπανών, των Ισπανών και των ιππέων.

29 Ιαν
Έφυγα από το Chimbote με προορισμό την πόλη Trujillo που είναι 130 χλμ βορειότερα.
https://www.google.com.pe/maps/dir/Chimbote,+%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5/Trujillo/@-8.5844118,-79.3713829,9z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x91ab81e490d788c7:0x8ee6e830800bc086!2m2!1d-78.589011!2d-9.0633364!1m5!1m1!1s0x91ad3d7fe3fae92d:0xd3bc7d125d4e8508!2m2!1d-79.0329727!2d-8.1060428!3e0?hl=el
Ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του χαρακτηριζόταν ως autopista δηλαδή αυτοκινητόδρομος αλλά όπως έχω πει και παλιότερα σ' αυτά τα μέρη η λέξη αυτοκινητόδρομος έχει άλλη έννοια. Και πώς να μην έχει αφού κάθε λίγο είχε τα γνωστά σαμαράκια για να κόβεις ταχύτητα. Αυτά τα έχουν σε όλες τις χώρες που έχω επισκεφθεί μέχρι τώρα αλλά ειδικά στο Περού υπάρχουν παντού και σε αφθονία. Έτσι εκεί που πας με 120 χλμ/ώρα πρέπει να περάσεις το σαμαράκι με 1η για να ξαναναπτύξεις ταχύτητα. Ευτυχώς που έχουν σήμανση και προλαβαίνεις να φρενάρεις διότι την προηγουμένη μέρα που κατέβαινα από το φαράγγι του Pato είχαν μερικά μικρά σαμαράκια χωρίς σήμανση πάνω από τα οποία πέρναγα αεράτος. Και δεν είναι μόνο τα σαμαράκια που κάνουν τον αυτοκινητόδρομο διαφορετικό, είναι και τα οχήματα που κινούνται σ' αυτόν.

Αυτός εκεί πάνω που παρατηρεί για την εχθρική αεροπορία πρέπει να έχει ωραία θέα

Είμαι σίγουρος ότι έχει περάσει ΚΤΕΟ διότι είδα το σχετικό αυτοκόλλητο στην πίσω πινακίδα πριν τον προσπεράσω.

Επιπλέον, οι Περουβιανοί δεν έχουν καμμία συνείδηση σχετικά με το περιβάλλον. Παρ' ότι υπάρχουν παντού ταμπέλες που προτρέπουν τον κόσμο να μην ρυπαίνει το περιβάλλον αυτοί πετούν τα σκουπίδια τους παντού ακόμα και μέσα από το αυτοκίνητο. Έτσι και σήμερα όταν ήμουν κολημμένος πίσω αριστερά από ένα λεωφορείο περιμένοντας να βρω ευκαιρία να προσπεράσω μου ερχόντουσαν στην μούρη τσιπς και μπισκότα που κάποιος επιβάτης ξεφορτωνόταν από το παράθυρο παρά τα επανειλημμένα κορναρίσματα από την προσφάτως επισκευασμένη κόρνα μου (η οποία παρεπιπτόντως όταν ανεβαίνω σε μεγάλα υψόμετρα βραχνιάζει αλλά κάτω από τα 2000μ δουλεύει μια χαρά).
Μετά από 2-3 ώρες στον δρόμο έχοντας κάνει κι ένα διάλειμμα έφτασα στο Trujillo, εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει και βγήκα μια βόλτα στην πόλη. Το Trujillo ιδρύθηκε το 1534 από τον Ισπανό κατακτητή Francisco Pizarro ο οποίος της έδωσε το όνομα της πατρίδας του στην Ισπανία. Τώρα η πόλη έχει ένα ιστορικό κέντρο το οποίο είναι γεμάτο από κτίρια αποικιακού ρυθμού. Ξεκίνησα την βόλτα μου από την Plaza de Armas...

... συνέχισα με τον καθεδρικό...

... ο οποίος στην οροφή του έχει κάτι πολύ ωραίες τοιχογραφίες...

... και κατέληξα στο Δημαρχείο της πόλης.

30 Ιαν
Το Trujillo έχει περιμετρικά του διάφορους αρχαιολογικούς χώρους τους οποίους είχα κανονίσει να επισκεφθώ. Πρωτοφανώς η εκδρομή ξεκίνησε στις 11 το πρωί οπότε σηκώθηκα με την ησυχία μου, πήρα πρωινό και μετά έφυγα να πάω στο πρακτορείο για την ξενάγηση. Ατυχώς η ξενάγηση ήταν μόνο στα ισπανικά. Αν ήθελα αγγλικά η ξενάγηση γινόταν πριβέ και από 35 σόλες (το νόμισμα του Περού) ανέβαινε στα 70. Ξεκινήσαμε από τα ιερά του Ήλιου και της Σελήνης τα οποία είναι 2 πυραμίδες από τον πολιτισμό της φυλής των Moche χτισμένες περίπου το 500 μΧ. Για να χτιστεί η πυραμίδα του Ηλίου χρησιμοποιήθηκαν 140 εκατομύρια πλίνθοι και θεωρείται το μεγαλύτερο κτίριο του Περού της προ-Ισπανικής εποχής.

Το ιερό της Σελήνης είχε ορισμένα σχέδια στους τοίχους των οποίων τα χρώματα είναι από εκείνη την εποχή (500μΧ).

Το δεύτερο ιερό που πήγαμε εκτιμάται ότι χτίστηκε τον 10ο-11ο αιώνα την εποχή του πολιτισμού της φυλής των Chimu και ήταν θρησκευτικό κέντρο. Κι εκεί είχε ανάγλυφα με αντίστοιχες μορφές.

Για το τέλος των αρχαιολογικών περιηγήσεων είχαν αφήσει την αρχαία πόλη Chan Chan η οποία είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 1986. Ήταν η μεγαλύτερη, προ Ισπανών, πόλη με εκτιμώμενο αριθμό εργαστηρίων, ναών, οδών και τειχών στις 100 χιλιάδες. Μάλλον ήταν η πρωτεύουσα των Chimu.

Πριν επιστρέψουμε στο Trujillo περάσαμε μια βόλτα από το παραλιακό χωριό Huanchaco τ' οποίο κάποτε ήταν ένα ήσυχο ψαροχώρι μέχρι που το ανακαλύψαν οι surfers κι έγινε άκρως τουριστικό.

Οι ψαράδες του χωριού χρησιμοποιούσαν κάτι περίεργες βάρκες φτιαγμένες από καλάμια για να ψαρεύουν.

Τώρα οι περισσότερες προσφέρονται για να πηγαίνουν τους τουρίστες βόλτες. Κανονικά οι βάρκες επιπλέουν επειδή τα καλάμια είναι πυκνά δεμένα και είναι ελαφριά. Αλλά επειδή καμιά φορά οι τουρίστες έχουν μερικά κιλά παραπάνω, όπως οι κυρίες της παρακάτω φωτογραφίας, βάζουμε και λίγο φελιζόλ στην βάρκα να είμαστε σίγουροι.

Στο λεωφορείο καθόμουν δίπλα σ' έναν Γάλλο νεαρό ο οποίος το 2012 είχε έρθει Θεσσαλονίκη και θέλησε να δει ποδόσφαιρο. Έτσι πήγε στην Τούμπα και είδε ΠΑΟΚ - Άρης. Ποιός ξέρει τί εικόνα θα σχημάτισε ο άνθρωπος για τους Έλληνες; Δεν πτοήθηκε όμως και ξαναπήγε στην Τούμπα όταν ο ΠΑΟΚ έπαιζε με την Udinese και οι "φίλαθλοι" του ΠΑΟΚ τον περάσανε για Ιταλό. Ποιός ξέρει πώς την γλύτωσε ο άνθρωπος;

31 Ιαν
Το πρωί δεν είχα κανονίσει τίποτα κι έτσι βγήκα μια βόλτα στην πόλη.
Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρικάς είχα κάτι δισκάκια 45αρια με ηχητικές παραστάσεις του Καραγκιόζη. Μία από αυτές ήταν "Ο Καραγκιόζης γραμματικός" και ο γραμματιζούμενος Καραγκιόζης έγραφε τα γράμματα προς τους συγγενείς όσων ήσαν αγράμματοι. Αυτήν την παράσταση μου θύμισαν αυτοί οι τύποι οι οποίοι έχοντας στήσει τραπεζάκια έξω τράπεζες ή δημόσιες υπηρεσίες, εξυπηρετούσαν όσους δεν έχουν εκτυπωτές χρησιμοποιώντας παλιές γραφομηχανές.

Συνέχισα την βόλτα μου στην πόλη με τα ωραία κτίρια...

... πέρασα και από το Casa de Pueblo (= Σπίτι του λαού) και κρίνοντας από τα σήματα κάποια συγγένεια πρέπει να έχει με ομώνυμο κτίριο της Αθήνας.

Κάπου είδα και κάποιους Mariachi που τραγουδούσαν.

Το απόγευμα πήγα σε μια επίδειξη όπου ορισμένοι ιππείς επεδείκνυαν τις ιππευτικές τους ικανότητες ενώ μια κοπέλα χόρευε στους ήχους της μουσικής που έπαιζαν τα μεγάφωνα.