27 Δεκ
Αφού είδα ότι ήταν να δω στο San Pedro de Atacama (εκτός από ορισμένα αλίπεδα της Βολιβίας διότι δεν μαζευόμαστε πολλοί), πήρα την μηχανή κι έφυγα για την Antofagasta.
https://www.google.cl/maps/dir/San+Pedro+de+Atacama/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1,+Antofagasta/@-22.9402834,-69.4422828,8z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x96a84c7aa92abf3f:0x7af4614cacf997d1!2m2!1d-68.1997156!2d-22.9087073!1m5!1m1!1s0x96a58a1999656469:0x9fbe15f44d1e6f96!2m2!1d-70.3975022!2d-23.6509279?hl=el
Η διαδρομή από το San Pedro de Atacama μέχρι την Antofagasta είναι περίπου 320χλμ και είναι όλα μέσα σε έρημο. Ξεκίνησα περνώντας από τις παρυφές της κοιλάδας της Σελήνης...
https://youtu.be/vNjyBSWx0-U
και μετά βγήκα σε μια ατελείωτη ευθεία.
Στα 100χλμ από το San Pedro βρίσκεται η πόλη Calama (προφέρεται Καλάμα και δεν έχει σχέση με τον δικό μας ποταμό Καλαμά ή Θύαμι της Ηπείρου) η οποία το μόνο που έχει είναι ορυχεία χαλκού. Γι αυτό και όλος ο δρόμος ήταν γεμάτος φορτηγά. Ξεκίνησα από υψόμετρο 2600μ ανέβηκα στα 3400 και έφτασα στην Antofagasta στην θάλασσα. Ευτυχώς προς το τέλος ο δρόμος έγινε αυτοκινητόδρομος (με διόδια βέβαια) οπότε άνοιξα λίγο το γκάζι διότι η διαδρομή ήταν τελείως ανιαρή.
Όταν έφτασα στην Antofagasta έκανα μερικές βόλτες μέχρι να βρω το ξενοδοχείο, τ' οποίο έχει υπόγειο γκαράζ και πισίνα στο 28ο όροφο με πανοραμική θέα.
Στον ίδιο όροφο υπάρχει ένα εστιατόριο και η αίθουσα που σερβίρεται το πρωινό. Βρίσκεται πάνω στην παραλιακή λεωφόρο η οποία λέγεται Avenida Grecia (= Λεωφόρος Ελλάδος).
28 Δεκ
Η Antofagasta είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Χιλής μετά το Σαντιάγκο με πληθυσμό 340.000. Παρ' όλα αυτά δεν λέει και πολλά πράγματα και μια μέρα είναι αρκετή για να γυρίσεις τα τουριστικά μέρη της. Έκανα μια βόλτα στο barrio historico (= ιστορική γειτονιά ή παλιά πόλη) η οποία υποτίθεται ότι αντανακλά το αποικιακό παρελθόν της πόλης λόγω των βικτωριανών κτιρίων. Δεν υπάρχουν πολλά και όσα υπάρχουν έχουν καταληφθεί από καταστήματα.
Να μην πούμε πάλι για τα καλώδια.
Πέρασα από το ξενοδοχείο "Αθήναι"...
... και πήγα στην κεντρική πλατεία της πόλης όπου υπάρχει ένα αντίγραφο του Big Ben.
Υπάρχουν ορισμένα κτίρια τα οποία είναι ζωγραφισμένα αλλά οι ζωγραφιές είναι τόσο ωραία εναρμονισμένες στο κτίριο που δεν καταλαβαίνεις πού τελειώνει η ζωγραφιά και πού ξεκινάει το πραγματικό κτίριο.
Σε άλλα σημεία η επανάσταση συνεχίζεται με καλαισθησία και κυρίως προσοχή στο περιβάλλον.
Viva la revolucion, Hasta la victoria siempre και άλλα τέτοια ποιητικά. Ούτε ο καθεδρικός της πόλης δεν την γλύτωσε.
Πήγα μια βόλτα από το παραλιακό μέτωπο που υπήρχε η ψαραγορά της πόλης η οποία βέβαια είχε και την αντίστοιχη μυρωδιά.
Δεν ξέρω πώς είναι το νερό εκεί που τα ψαρεύουν αλλά στο λιμανάκι έξω από την ψαραγορά είναι χάλια.
Γενικά η θάλασσα όπως φαίνεται στην πόλη έχει ένα απαίσιο καφέ χρώμα και δείχνει χειρότερη και από ποτάμι. Παρ' όλα αυτά υπάρχει μια τεχνητή παραλία που λέγεται Παράδεισος (!!!) όπου ο κόσμος κολυμπάει.
Το βράδυ είπα να ανέβω στο εστιατόριο του ξενοδοχείου στον 28ο όροφο να δειπνήσω με θέα...
... ενώ λίγο πριν νυχτώσει τρεις κόνδορες έπαιζαν στο ύψος των τζαμιών του εστιατορίου. Πήρα σολομό που ελπίζω να μην τον ψάρεψαν στο λιμανάκι της ψαραγοράς.
29 Δεκ
Δυστυχώς ήρθε η ώρα να φύγω από αυτό το ωραίο ξενοδοχείο με την πισίνα και το πρωινό στον 28ο όροφο. Και το δωμάτιο όμως δεν πήγαινε πίσω, με μπαλκόνι και 50άρα tv. Πήρα την Ruta 1 για Iquique.
https://www.google.cl/maps/dir/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1,+Antofagasta/%CE%99%CE%BA%CE%AF%CE%BA%CE%B5,+Iquique/@-21.9156571,-72.2129147,7z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x96a58a1999656469:0x9fbe15f44d1e6f96!2m2!1d-70.3975022!2d-23.6509279!1m5!1m1!1s0x9152f363f8369935:0x2a57aaaea9c94930!2m2!1d-70.1356692!2d-20.2307033?hl=el
Στα 20χλμ βόρεια της Antofagasta υπάρχει μια αψίδα μέσα στην θάλασσα και θεωρείται το σήμα κατατεθέν της πόλης.
Είναι δίπλα στην ακτή ενώ υπάρχει κι ένα ξύλινο μονοπάτι που σε κατεβάζει στην παραλία.
Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι δίπλα στην θάλασσα κι εκεί συνειδητοποίησα ότι η έρημος της Ατακάμα φτάνει μέχρι την θάλασσα. Έκανα 400χλμ μέχρι το Iquique και είχα από την μια μεριά τον ωκεανό και από την άλλη την έρημο.
Κάπου στην μέση της διαδρομής πέρασα από μια πανάσχημη κωμόπολη με τ' όνομα Tocopilla. Είχε κάτι τεράστια και βρώμικα εργοστάσια που δεσπόζαν της πόλης. Έφυγα γρήγορα. Αυτό το χωράφι που φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία δίπλα στην θάλασσα είναι το golf club de Tocopilla.
Οι κόνδορες πάντως πετούσαν πολύ κοντά.
Σ' ένα σημείο που άλλαζα επαρχία έπρεπε να σταματήσω και να το δηλώσω στο τελωνείο το οποίο μου έβαλε μια σφραγίδα στο χαρτί προσωρινής εισαγωγής της μηχανής. Εκεί δίπλα είχε κι έναν "Λεβέντη"...
... οπότε αφού σταμάτησα χτύπησα 2 γαριδοτυρόπιτες εξαιρετικές. Κάποια στιγμή έφτασα στο Iquique κι εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο μου.
30 Δεκ
Το πρωί βγήκα μια βόλτα στην πόλη για να κανονίσω καμιά εκδρομή. Δυστυχώς όμως όλα τα πρακτορεία είχαν μια συγκεκριμένη εκδρομή η οποία δεν με ενθουσίαζε (πχ βουτιά σε θερμά λουτρά, βόλτα στο πάρκο δεινοσαύρων και επίσκεψη στην όαση Pica) κι επιπλέον κανένα δεν έπαιρνε κάρτα. Τα πιο ενδιαφέροντα απ' αυτά που πρότειναν μπορώ να τα κάνω με την μηχανή αφού είναι αρκετά κοντά. Έτσι αρκέστηκα σε μια βόλτα στην πόλη. Υπάρχει ένας αρκετά μακρύς πεζόδρομος...
... ο οποίος καταλήγει σε μια πλατεία με τον πύργο του ρολογιού...
... και το δημοτικό θέατρο.
Και βέβαια είμαι στην Χιλή. Ωραία θέα θα έχει το μπαλκόνι από πίσω.
Πέρασα και από μια κοντινή παραλία με τ' όνομα Cavancha (προφέρεται Καβάντσα) που ο κόσμος απολάμβανε το μπάνιο του...
... κι επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου για ξεκούραση διότι η τοπική Ζηνοβία είχε ανεβάσει θερμοκρασία.
31 Δεκ
Αφού δεν κατάφερα να βρω καμιά εκδρομή με πρακτορείο είπα να κάνω μια κοντινή μόνος μου. Στα 40 χλμ από την πόλη υπάρχει ένα παλιό εργοστάσιο παραγωγής νιτρικού καλίου (κάτι σαν το παλιό εργοστάσιο λιπασμάτων στην Δραπετσώνα) τ' οποίο από το 2005 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Το εργοστάσιο πρωτοάνοιξε στις αρχές του 19ου αιώνα τότε που η περιοχή ανήκε στο Περού. Την δεκαετία του 1880 με τον πόλεμο του Ειρηνικού, μεταξύ Χιλής και Περού, άλλαξε χέρια αφού η περιοχή κατελήφθη από την Χιλή. Συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1960 που έκλεισε οριστικά. Οι εγκαταστάσεις χωρίζονται σε 2 μέρη, στις βιομηχανικές, εκεί που γινόταν η παραγωγή και στις οικιστικές, εκεί που έμεναν οι εργαζόμενοι με τις οικογένειες τους. Τώρα το εργοστάσιο είναι, όπως θα έλεγαν οι Άγγλοι, in a state of sorry αλλά αυτό είναι που του δίνει και την αυθεντικότητα και με λίγο προσοχή μην σου έρθει τίποτα στο κεφάλι έχει πολύ ωραία θέματα για φωτογραφία.
Ξεκίνησα την περιήγηση μου από τον βιομηχανικό τομέα...
.... και συνέχισα στον οικιστικό.
Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η αναπαράσταση του πρατηρίου τροφίμων με τον φούρνο, το μανάβικο, το χασάπικο και το εμπορικό.
Φεύγοντας από εκεί το πρόγραμμα έλεγε να επισκεφθώ το αντίγραφο μια κορβέτας που προσπάθησε να αντιμετωπίσει το Περουβιανό ναυτικό στον πόλεμο του 1880. Η original κορβέτα βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας, όπως είναι φυσικό, αφού ήταν ξύλινη ενώ τα Περουβιανά πλοία ήταν μεταλλικά. Όταν πήγα εκεί όμως το πλοίο-μουσείο ήταν κλειστό (λόγω της ημέρας Αντωνάκη μου) παρά το τι έλεγε η ιστοσελίδα τους. Έτσι αρκέστηκα σε μια φωτογραφία απ' έξω.
Μιχάλης
1 Ιαν 2020
Iquique
Αφού είδα ότι ήταν να δω στο San Pedro de Atacama (εκτός από ορισμένα αλίπεδα της Βολιβίας διότι δεν μαζευόμαστε πολλοί), πήρα την μηχανή κι έφυγα για την Antofagasta.
https://www.google.cl/maps/dir/San+Pedro+de+Atacama/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1,+Antofagasta/@-22.9402834,-69.4422828,8z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x96a84c7aa92abf3f:0x7af4614cacf997d1!2m2!1d-68.1997156!2d-22.9087073!1m5!1m1!1s0x96a58a1999656469:0x9fbe15f44d1e6f96!2m2!1d-70.3975022!2d-23.6509279?hl=el
Η διαδρομή από το San Pedro de Atacama μέχρι την Antofagasta είναι περίπου 320χλμ και είναι όλα μέσα σε έρημο. Ξεκίνησα περνώντας από τις παρυφές της κοιλάδας της Σελήνης...
https://youtu.be/vNjyBSWx0-U
και μετά βγήκα σε μια ατελείωτη ευθεία.
Όταν έφτασα στην Antofagasta έκανα μερικές βόλτες μέχρι να βρω το ξενοδοχείο, τ' οποίο έχει υπόγειο γκαράζ και πισίνα στο 28ο όροφο με πανοραμική θέα.
28 Δεκ
Η Antofagasta είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Χιλής μετά το Σαντιάγκο με πληθυσμό 340.000. Παρ' όλα αυτά δεν λέει και πολλά πράγματα και μια μέρα είναι αρκετή για να γυρίσεις τα τουριστικά μέρη της. Έκανα μια βόλτα στο barrio historico (= ιστορική γειτονιά ή παλιά πόλη) η οποία υποτίθεται ότι αντανακλά το αποικιακό παρελθόν της πόλης λόγω των βικτωριανών κτιρίων. Δεν υπάρχουν πολλά και όσα υπάρχουν έχουν καταληφθεί από καταστήματα.
29 Δεκ
Δυστυχώς ήρθε η ώρα να φύγω από αυτό το ωραίο ξενοδοχείο με την πισίνα και το πρωινό στον 28ο όροφο. Και το δωμάτιο όμως δεν πήγαινε πίσω, με μπαλκόνι και 50άρα tv. Πήρα την Ruta 1 για Iquique.
https://www.google.cl/maps/dir/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1,+Antofagasta/%CE%99%CE%BA%CE%AF%CE%BA%CE%B5,+Iquique/@-21.9156571,-72.2129147,7z/data=!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x96a58a1999656469:0x9fbe15f44d1e6f96!2m2!1d-70.3975022!2d-23.6509279!1m5!1m1!1s0x9152f363f8369935:0x2a57aaaea9c94930!2m2!1d-70.1356692!2d-20.2307033?hl=el
Στα 20χλμ βόρεια της Antofagasta υπάρχει μια αψίδα μέσα στην θάλασσα και θεωρείται το σήμα κατατεθέν της πόλης.
30 Δεκ
Το πρωί βγήκα μια βόλτα στην πόλη για να κανονίσω καμιά εκδρομή. Δυστυχώς όμως όλα τα πρακτορεία είχαν μια συγκεκριμένη εκδρομή η οποία δεν με ενθουσίαζε (πχ βουτιά σε θερμά λουτρά, βόλτα στο πάρκο δεινοσαύρων και επίσκεψη στην όαση Pica) κι επιπλέον κανένα δεν έπαιρνε κάρτα. Τα πιο ενδιαφέροντα απ' αυτά που πρότειναν μπορώ να τα κάνω με την μηχανή αφού είναι αρκετά κοντά. Έτσι αρκέστηκα σε μια βόλτα στην πόλη. Υπάρχει ένας αρκετά μακρύς πεζόδρομος...
31 Δεκ
Αφού δεν κατάφερα να βρω καμιά εκδρομή με πρακτορείο είπα να κάνω μια κοντινή μόνος μου. Στα 40 χλμ από την πόλη υπάρχει ένα παλιό εργοστάσιο παραγωγής νιτρικού καλίου (κάτι σαν το παλιό εργοστάσιο λιπασμάτων στην Δραπετσώνα) τ' οποίο από το 2005 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Το εργοστάσιο πρωτοάνοιξε στις αρχές του 19ου αιώνα τότε που η περιοχή ανήκε στο Περού. Την δεκαετία του 1880 με τον πόλεμο του Ειρηνικού, μεταξύ Χιλής και Περού, άλλαξε χέρια αφού η περιοχή κατελήφθη από την Χιλή. Συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1960 που έκλεισε οριστικά. Οι εγκαταστάσεις χωρίζονται σε 2 μέρη, στις βιομηχανικές, εκεί που γινόταν η παραγωγή και στις οικιστικές, εκεί που έμεναν οι εργαζόμενοι με τις οικογένειες τους. Τώρα το εργοστάσιο είναι, όπως θα έλεγαν οι Άγγλοι, in a state of sorry αλλά αυτό είναι που του δίνει και την αυθεντικότητα και με λίγο προσοχή μην σου έρθει τίποτα στο κεφάλι έχει πολύ ωραία θέματα για φωτογραφία.
 |
| Από το σπίτι του αφεντικού |
 |
| Σχολική αίθουσα ανακατασκευασμένη κατόπιν οδηγιών της UNESCO |
 |
| Μεταλλικό κολυμβητήριο με κερκίδες. |
Μιχάλης
1 Ιαν 2020
Iquique
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου