Θρησκευτικός τουρισμός στην Arequipa

5 Ιαν
Έφυγα από τον Ίλο τον Ιασονίδη και πήρα τον δρόμο για την Arequipa.
https://www.google.com.pe/maps/dir/Ilo/Arequipa/@-17.0425205,-72.1643767,9z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0x91445b07eeb2462b:0xf91ceb9b25c28cf5!2m2!1d-71.3468091!2d-17.6680839!1m5!1m1!1s0x91424a487785b9b3:0xa3c4a612b9942036!2m2!1d-71.537451!2d-16.4090474?hl=el 
Στην αρχή ο δρόμος ήταν κοντά στην θάλασσα με αρκετές στροφές, μετά μπήκα σ' έναν χωματόδρομο (ευτυχώς μικρό), πέρασα από κάτι βρώμικα χωριά για να πάρω τον κεντρικό δρόμο 1S που συνδέει τα σύνορα της Χιλής με την Λίμα. Λίγο πριν φτάσω στην Arequipa έπιασε κίνηση αφού είχε πολλά φορτηγά που αγκομαχούσαν να βγάλουν την ανηφόρα (η Arequipa είναι στα 2300μ). Μπαίνοντας στην πόλη σταμάτησα κάπου να βάλω το GPS να με πάει στον ξενώνα που είχα κλείσει. Η πρώτη εντύπωση από την Arequipa μου θύμισε την Πεσαβάρ του Πακιστάν. Πολύς κόσμος, πολλά αυτοκίνητα ατάκτως εριμμένα, πολλές κόρνες και πολύ βρώμα. Όταν τελικά έφτασα εκεί που ήταν ο ξενώνας ήταν άλλος κόσμος. Ο ξενώνας βρίσκεται σ' ένα κλειστό compound με πύλη και σεκιουριτά, αν και είναι ασφαλής περιοχή απ' ότι μου είπε ο σπιτονοικοκύρης μου. Αφού τακτοποιήθηκα, κατέβηκα στην κεντρική πλατεία της πόλης η οποία, ω τί εκπληξις, λέγεται Plaza de Armas, για φαγητό. Έβγαλα μια φωτογραφία του καθεδρικού ναού ο οποίος είναι τεράστιος...

... και πήγα για φαγητό. Στα εδέσματα που είχε το εστιατόριο, τα οποία τα είχε σε φωτογραφίες στον κατάλογο, είχε κι ένα μικρό ζώο θηλαστικό τ' οποίο ο σερβιτόρος μου είπε ότι ήταν μεγάλο για ένα άτομο. Ψάχνοντας να βρω την μετάφραση κατάλαβα ότι ήταν ινδικό χοιρίδιο αλλά αρκετά μεγαλύτερο από τα δικά μας χάμστερ. Γενικά μ' αρέσει να δοκιμάζω τοπικές γεύσεις αλλά το ινδικό χοιρίδιο που είναι τρωκτικό δεν μ' ενθουσίαζε και αφού δεν το πρότεινε ο σεφ πήρα κανονικό χοιρίδιο (απ' αυτά που τρώμε και στην Ελλάδα).

6 Ιαν (χρόνια πολλά στους Φώτηδες και τις Φωτεινές)
Η Arequipa είναι μια πόλη πληθυσμού 1 εκατομμυρίου περίπου και αφού έφτασα σε μεγάλη πόλη έπρεπε να αλλάξω τα λάστιχα της μηχανής διότι είχαν φτάσει στο απροχώρητο (ειδικά το μπροστινό) αν και δεν είχα κάνει πολλά χλμ. Μετά από συνεννοήσεις με τον σπιτονοικοκύρη μου ο οποίος έχει μια Harley 883 (κι ένα quad (τετράτροχη γουρούνα δηλαδή)) κατέβηκα στην Avenida Dolores που έχει πολλά μοτοσυκλετομάγαζα για να κάνω δουλειά. Η οδήγηση στην Arequipa είναι μια πρόκληση. Μου θύμισε Πεσαβάρ και Κάιρο μαζί. Υπάρχει πολλή κίνηση, δεν υπάρχουν κανόνες και οι οδηγοί είναι πολύ επιθετικοί. Έλα όμως που έμαθα να οδηγώ στην Αθήνα, σιγά μην τους άφηνα να μου πάρουν τον αέρα. 
Η συγκοινωνία στις πόλεις του Περού γίνεται με μικρά λεωφορεία τα οποία είναι άπειρα και κυκλοφορούν παντού. Στην πόρτα συνήθως κρέμεται ένας τύπος ο οποίος διαλαλεί το εμπόρευμα, δηλαδή πού πάει και το κόστος. Επίσης ανοιγοκλέινει την πόρτα και συλλέγει το αντίτιμο χωρίς να εκδίδεται εισιτήριο. Εκτιμώ ότι όλα αυτά είναι ιδιωτικά χωρίς όμως να είμαι σίγουρος.

Με τα πολλά, βρήκα ένα μαγαζί της Honda, οι κοπέλες εκεί πήραν τηλέφωνο έναν γνωστό τους ο οποίος ήρθε και μετά από συζητήσεις με πήγε σ' ένα μαγαζί που είχε λάστιχα για μεγάλες μηχανές. Έλα όμως που είχαν μόνον το μπροστινό! Τελικά άλλαξα μόνο αυτό που ήταν και πιο φθαρμένο και ήταν επιτακτική η αλλαγή του και άφησα το πίσω για την Λίμα σε 1000 χλμ περίπου όπου θα έχω περισσότερες επιλογές.
Γυρνώντας άφησα την μηχανή στον ξενώνα και βγήκα μια βόλτα στην παλιά πόλη. Ξαναπέρασα από την Plaza de Armas για να πάρω πληροφορίες από το κατάστημα του ΕΟΤ και ξαναέβγαλα μια φωτογραφία τον καθεδρικό με το φως της ημέρας πλέον.

Και μια πιο μακρυνή

Στην πλατεία, όπως φαίνεται και παραπάνω, είχε πολύ κόσμο μεταξύ αυτών και ενδιαφέρουσε φυσιογνωμίες.

Μετά επισκέφθηκα το Museo Santuarios Andinos (= μουσείο των ιερών των Άνδεων), το οποίο ανήκει στο καθολικό πανεπιστήμιο της Αγίας Μαρίας, όπου το σημαντικότερο έκθεμα ήταν η σορός ενός κοριτσιού 10-12 χρονών που είχε θυσιαστεί από τους Ίνκας για να κατευνάσουν τους Θεούς μετά από μια έκρηξη ηφαιστείου. Το κορίτσι δεν είχε μουμιοποιηθεί αλλά διατηρήθηκε λόγω του ψύχους αφού βρέθηκε σε υψόμετρο 6500μ περίπου από ένα Γερμανό αρχαιολόγο το 1995. Το κορίτσι, αφού το κοίμησαν, του έδωσαν μια τσεκουριά στο κεφάλι και το έστειλαν να κατευνάσει τους θεούς. Έχουν διατηρηθεί και τα εσωτερικά όργανα και όταν το έστειλαν για εξετάσεις στις ΗΠΑ βρήκαν στο στομάχι του υπολείμματα φύλλων κόκας. Το όνομα του αρχαιολόγου ήταν Johann και γι αυτό έδωσε στο κορίτσι το αντίστοιχο γυναικείο όνομα στα ισπανικά και την είπε Juanita. Τώρα διατηρείται παγωμένη σε θερμοκρασία -20 βαθμών και υγρασία 90%. Και  βέβαια οι φωτογραφίες απαγορευόντουσαν τελείως γι αυτό και δεν έχουμε τίποτα από εκεί.
Τελειώνοντας την βόλτα πήγα στο γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνας (Santa Catalina). Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και καταλαμβάνει χώρο 20 στρεμμάτων. Ιδρύθηκε το 1579 και έγινε επισκέψιμο από το κοινό το 1970. Από το μέγεθος και μόνον καταλαβαίνετε ότι είναι δαιδαλώδες. Δρόμοι και δρομάκια και πολλά δωμάτια τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Μου πήρε περίπου 2 ώρες να το γυρίσω. Εδώ υπάρχουν φωτογραφίες και μάλιστα αρκετές αφού είχε πολλά θέματα.

Αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου με πραγματικές κούκλες

Τόσο το μοναστήρι όσο και το ευρύτερο κέντρο της Arequipa ανήκουν στον κατάλογο με τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

7 Ιαν (Χρόνια πολλά στους Γιάννηδες και τις Ιωάννες)
Συνέχισα και σήμερα την περιήγηση μου στην Arequipa. Ξεκίνησα από το Monasterio de la Recoleta που είναι δίπλα εκεί που μένω. Απ' ότι κατάλαβα το μοναστήρι πλέον δεν έχει μοναχούς (δεν είδα κανέναν) αλλά έχει ένα μουσείο στο οποίο παρουσιάζονται χειροτεχνήματα της προ Ισπανών εποχής...

... και μια συλλογή από ταριχευμένα ζώα και πουλιά του Αμαζονίου που συνέλεγαν οι Φραγκισκανοί ιεραπόστολοι. Το μοναστήρι, αντίθετα με της Αγίας Αικατερίνας, δεν έχει καθόλου κόσμο. Χτυπάς ένα κουδούνι για να σου ανοίξουν και σε κάθε αίθουσα που μπαίνεις ανάβεις και σβήνεις τα φώτα μόνος σου,

Στην συνέχεια πήγα σε μια περιοχή που λέγεται Yanahuara.

Ανέβηκα στην πλατεία τους...

... όπου δίπλα στην εκκλησία είχαν στήσει μια φάτνη που οι φιγούρες της ήταν από άχυρα.

Κατεβαίνοντας προς το κέντρο της πόλης πέρασα από ένα μικρό κηπάκι όπου 4 αλπακάδες (όπως λέμε "πήρα τα ρεπά μου") εβοσκούσαν στο γκαζόν και τα παρτέρια του κηπακίου μέσα στην κίνηση.

Στο κέντρο επισκέφθηκα μια εκκλησία την ώρα που μια δέσμη φωτός που έμπαινε από τον τρούλο έπεφτε κατευθείαν πάνω σ' ένα κοριτσάκι.

Το βράδυ, βγαίνοντας για φαγητό ξαναπέρασα, όπως κάθε μέρα, έξω από το μοναστήρι της Recoleta και αφού πέτυχα την εκκλησία ανοιχτή μπήκα μέσα κι έβγαλα μια φωτογραφία.

Κατεβαίνοντας στην πλατεία πέτυχα και τον καθεδρικό ανοιχτό, οπότε μπήκα κι εκεί μέσα κι έβγαλα φωτογραφία.

Μιχάλης
Arequipa
7 Ιαν