Από την Παρασκευή 20 Μαρ είχα ξεκινήσει να διερευνώ τις δυνατότητες, αν χρειαζόταν, να φύγω γρήγορα από την Κολομβία. Στην Κολομβία δεν έχουμε πρεσβεία, υποτίθεται ότι η χώρα καλύπτεται από την πρεσβεία του Καράκας στην Βενεζουέλα αλλά εκεί, λόγω της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα, δεν υπάρχει παρά μόνον ένας υπάλληλος. Έτσι πρακτικά η Κολομβία καλύπτεται από την Ελληνική πρεσβεία στην Λίμα του Περού την οποία είχα επισκεφθεί όταν ήμουν εκεί. Την Παρασκευή 20 Μαρ λοιπόν έστειλα ένα e-mail στην πρεσβεία στην Λίμα για να τους ενημερώσω πού βρίσκομαι και να τους ρωτήσω αν υπάρχει σχεδιασμός για επαναπατρισμό Ελλήνων ή σε συνδυασμό με άλλους Ευρωπαίους πολίτες. Παράλληλα είδα από τις σημειώσεις μου ότι στην Καρθαγένη υπάρχει επίτιμο ελληνικό προξενείο. Επίτιμο σημαίνει ότι κάποιο σοβαρό μέλος της τοπικής κοινωνίας (επιχειρηματίας ή κάτι τέτοιο) εκπροσωπεί κάποια χώρα άμισθα. Πήρα κι εκεί τηλέφωνο και κάποια κοπέλα μου είπε ότι η πρόξενος (η οποία είχε 2 επώνυμα, ένα ελληνικό κι ένα ξένο, προφανώς Ελληνίδα παντρεμένη με ξένο) έλειπε και πριν προλάβω να πω οτιδήποτε άλλο μου το έκλεισε. Επιπλέον, έστειλα ένα e-mail σε μια μεταφορική εταιρεία για πιθανή μεταφορά της μηχανής (αν έφευγα). Εν τω μεταξύ η χώρα είχε μπει σε πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας με εξαίρεση super market, φαρμακεία κλπ. Το Σάββατο (21 Μαρ) προσπαθώντας να βρω ανοιχτό εστιατόριο πέρασα από ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης ακριβώς έξω από την κεντρική πύλη των τειχών της παλιάς πόλης και κατέγραψα την εικόνα στο παρακάτω βίντεο.
Μέχρι την Δευτέρα δεν είχε απαντήσει κανείς. Για την μεταφορική φαντάστηκα ότι έκλεισαν αφού όλη η χώρα λειτουργούσε όπως η Ελλάδα αν και τελικά ήταν οι μόνοι που μου απαντήσαν την Τρίτη. Έστειλα και δεύτερο e-mail στην πρεσβεία και ξαναπήρα τηλέφωνο στην πρόξενο με τα ίδια αποτελέσματα. Εν τω μεταξύ τα πράγματα είχαν σφίξει πολύ στην πόλη. Είχα μείνει μόνος μου στον ξενώνα με μια υπάλληλο που είχε ανακληθεί από την εφεδρεία διότι έμενε κοντά, αφού οι κανονικοί υπάλληλοι δεν μπορούσαν να έρθουν. Όλα τα εστιατόρια της πόλης είχαν κλείσει, εκτός από τα delivery, κι εγώ έβρισκα μαγειρεμένο φαγητό μόνο στο super market της γειτονιάς μου. Αν έκλεινε ο ξενώνας που έμενα (πολλοί είχαν κλείσει) θα δυσκολεύομουν να βρω άλλον αφού οι περισσότεροι δεν δεχόντουσαν πλέον αλλοδαπούς διότι φοβόντουσαν μην κολλήσουν. Επιπλέον, τί θα έκανα στην Κολομβία αφού δεν μπορούσα να πάω πουθενά και τέλος, αν κολλούσα τον ιό θα ήταν καλύτερα να είμαι Ελλάδα παρά Κολομβία. Συνεκτιμώντας τα παραπάνω αποφάσισα ότι αν είχα την δυνατότητα θα έφευγα. Σε αγγλόφωνο site της Κολομβίας διάβασα ότι η Ολλανδική πρεσβεία οργανώνει 2 πτήσεις της KLM για Άμστερνταμ, στις 24 και 26 Μαρ. Είχε πάει ήδη 23. Μπαίνω στο διαδίκτυο και βλέπω ότι η πτήση για τις 24 Μαρ κόστιζε 3700 ευρώ, άρα σβου. Η επόμενη φθηνότερη, ήταν γύρω στο 1,5 χιλιάρικο αν θυμάμαι καλά, πήγαινε από Καρθαγένη στο Δουβλίνο, από εκεί στο Heathrow του Λονδίνου, από εκεί έφευγες μόνος σου για να πάς στο Gatwick και από εκεί έφευγες για Αθήνα στην οποία θα έφθανες 3 μέρες μετά από την αναχώρηση από την Κολομβία, σβήστην κι αυτήν. Η πτήση της KLM για τις 26 Μαρ είχε ένα κόστος 1800 ευρώ. Και με την μηχανή τί γίνεται. Όλα τα πάρκινγκ της πόλης ήταν κλειστά. Κοντά στον ξενώνα μου υπήρχε άλλος ένας ο οποίος είχε και μαγαζί που νοίκιαζε μηχανάκια. Είχαν χώρο και μπορούσαν να κρατήσουν την μηχανή μου για όσο καιρό χρειαζόταν αντί ενός αντιτίμου. Ο Σπύρος στο Medellin με τον οποίο μίλησα ήταν σίγουρος ότι αποκλείεται να ξαναέβλεπα την μηχανή μου. Εν τω μεταξύ είχα κλείσει εισιτήριο με την πτήση της 26 Μαρ και ξεκίνησε νέος αγώνας δρόμου για να βρω να την αφήσω αλλού. Έβαλα μια ανακοίνωση στο Facebook σ' ένα γκρουπ που είμαι μέλος και αφορά σ' αυτούς που ταξιδεύουν με οποιοδήποτε μέσον σε όλη την αμερικανική ήπειρο. Εκεί κάποιος μου πρότεινε τον καπετάνιο του πλοίου Stahlratte. Το Stahlratte είναι ένα μεγάλο ιστιοπλοϊκό το οποίο κάνει το δρομολόγιο Παναμάς - Καρταχένα (όπου όπως έγραφα παλιότερα δεν υπάρχει οδική σύνδεση) αλλά πάει κι αλλού στην Καραϊβική.
Είχε ήδη πάει 25 Μαρ και την άλλη μέρα έφευγα. Του στέλνω ένα e-mail και με παίρνει τηλέφωνο από το Μεξικό που βρισκόταν λέγοντας μου ότι έχει χώρο στο σπίτι του και ότι έπρεπε να πάω το απόγευμα που η Κολομβιανή γιατρός σύζυγος του θα γύριζε από το νοσοκομείο. Πράγματι, πήγα στο σπίτι του, το οποίο ήταν σε μια περιοχή γεμάτη μαύρους που δεν περνάει κανείς ξένος και που όλοι με κοιτούσαν που πέρναγα με μια μεγάλη μηχανή φορτωμένη με τρεις βαλίτσες. Ευτυχώς το GPS μου έδειχνε ότι δεν απείχα πολύ ακόμα από το σπίτι του καπετάνιου, διότι πίστευα ότι όλο και κάποιος θα έβγαζε κανένα κουμπούρι να μου την ανάψει. Τελικά βρήκα το σπίτι του καπετάνιου με τον ναύτη που θα με εξυπηρετούσε και πάρκαρα την μηχανή στο γκαράζ του δίπλα σε μια άλλη. Γνώρισα και την γιατρίνα σύζυγο του η οποία πήγε να με χαιρετίσει δια χειραψίας (τώρα καταλαβαίνετε γιατί δεν θα ήθελα να νοσηλευθώ στη Κολομβία) και της έδωσα 100 δολλάρια για τις πρώτες 66 μέρες (1,5$ η μέρα).Την επομένη, 26 Μαρ, όλα κύλισαν ομαλά και πήγα στο αεροδρόμιο και πήρα την τελευταία πτήση που έφευγε από την Κολομβία για την Ευρώπη. Όταν έκλεισαν οι πόρτες του αεροσκάφους και ετοιμαστήκαμε για τροχοδρόμηση οι υπάλληλοι εδάφους της KLM βγήκαν στην πίστα και μας χαιρέτησαν κουνώντας ολλανδικά σημαιάκια αφού το αεροδρόμιο έκλεινε κι αυτοί πηγαίναν σπίτια τους χωρίς να ξέρουν πότε θα ξαναεμφανιστεί πτήση της εταιρείας εκεί.
Κι έτσι άδοξα διακόπηκε το ταξίδι μου στην νότιο Αμερική, αφήνοντας την μηχανή fully loaded με όλον τον εξοπλισμό του ταξιδιού στο σπίτι ενός ανθρώπου που γνώρισα μόνον από τηλεφώνου και τον οποίο μου τον σύστησε κάποιος άλλος άγνωστος από το facebook.
Και πώς επιστρέφεις εν μέσω πανδημίας σε μια χώρα που πλέον δεν έχεις σπίτι αφού αυτό που είχες το ξενοίκιασες για να κάνεις το ταξίδι; Κατ' αρχάς ψάχνεις και βρίσκεις ένα airbnb στο οποίο δίνεις την μισή σύνταξη για να μείνεις τις πρώτες 15 μέρες της καραντίνας και μετά βλέπουμε.
 |
| Μια φωτογραφία από τις καλύτερες μέρες της Καρθαγένης |
Μιχάλης
29 Μαρ
Νέα Σμύρνη
Καλως ήρθες ρε Ξάδελφε! Δυστυχώς έχω fb εδω και μόλις 3 ημέρες, λόγω κορωνοιού, όπως καταλαβαίνεις. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μου διηγηθείς όλη την εμπειρία του ταξιδιού απο κοντά το καλοκαίρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως ηρθες σε σκεφτομουν μερες .αφου καταφερες και ηρθες και εισαι καλα τα σλλα θα τα βρεις φιλια απο ολους
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυφ!!! Σε είχα στο μυαλό μου...αφού είσαι εδώ..έστω και άστεγος!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Μιχάλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κατάφερες.
Όλα θα πάνε καλά.
Θα σε πάρω τηλέφωνο.