12 Μαϊου
Μετά το χθεσινό εξουθενωτικό ταξίδι σήμερα ξυπνήσαμε για να πάμε στους Καλάς. Για αυτή την φυλή πρωτοάκουσα περισσότερο από 25 χρόνια πριν και μάλιστα το 1995 είχα πάει στο ΤΕΙ του Αιγάλεω για να παρακολουθήσω μια σχετική εκδήλωση. Παρών ήταν και ο γιατρός Βασίλης Τριτάκης ο οποίος ήταν ο πρώτος Έλληνας που βρέθηκε στις κοιλάδες των Καλάς την δεκαετία του 70 και μας έδειξε μια ταινία που είχε τραβήξει με ερασιτεχνική κάμερα super8. Πάντα ήθελα να τους επισκεφθώ αλλά ήταν σαν μακρυνό όνειρο αφού δεν ήταν καθόλου εύκολο. Έτσι όταν προέκυψε αυτό το ταξίδι άρπαξα την ευκαιρία και σίγουρα αν δεν περιλαμβάνοντο και οι Καλάς στο πρόγραμμα του ταξιδιού δεν επρόκειτο να έρθω.
Για όσους δεν είναι σχετικοί με τους Καλάς, είναι μία φυλή στον Ινδοκαύκασο, στο Πακιστάν πολύ κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν, και δεν έχουν καμία σχέση με Πακιστανούς ή Αφγανούς. Δεν είναι Μουσουλμάνοι, είναι πολυθεϊστές, είναι λευκοί και οι περισσότεροι έχουν εξωτικά πράσινα μάτια. Είναι περίπου 4100 άτομα πλέον και οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου (όχι απαραίτητα Μακεδόνων). Ο επικεφαλής θεός λέγεται Ντι Ζάου (Δίας Ζεύς), η θεά προστάτιδα του οίκου είναι η Τζέστακ (Εστία), και η θεά του έρωτα Φροτάϊτ (Αφροδίτη). Η γλώσσα τους, η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν μόνον προφορική, έχει λέξεις που μοιάζουν με τις αντίστοιχες ελληνικές. Πχ το αίμα λέγεται "αίμα", το έλα "ίλα", το ζυμάρι "ζμαρ" κα. Οι Καλάς είναι μια αμελητέα ποσότητα σ' έναν ωκεανό μουσουλμάνων (μόνον στο Πακιστάν είναι πάνω από 200 εκατομύρια για να μην βάλουμε και τις πέριξ χώρες) και βέβαια δεν αποτελούν απειλή για κανέναν. Παρ' όλα αυτά, οι μουσουλμάνοι θέλουν να τους εξισλαμίσουν και σιγά - σιγά το πετυχαίνουν. Το Πακιστανικό κράτος έχει καταλάβει ότι μπορεί να βγάλει λεφτά από αυτούς και τους προωθεί για την πολιτιστική τους μοναδικότητα. 'Ετσι κατά τις τρεις περιόδους που οι Καλάς έχουν τις γιορτές τους (Μαϊο, Σεπτέμβριο και Δεκέμβριο) κόσμος συρρέει να τις δει. Αυτό αφήνει λεφτά στους Καλάς και τους βοηθάει να διατηρούν την κληρονομιά τους αλλά παράλληλα τους δημιουργεί και μια απίστευτη πίεση. Από εκεί που στις γιορτές ήταν μόνοι τους τώρα έχουν και κοινό που θέλει να είναι πανταχού παρόν. Επιπλέον, εκτός από οικογένειες και αξιοπρεπείς ανθρώπους που πάνε για να απολαύσουν τις γιορτές, ανεβαίνουν και κάτι ξελιγωμένοι Πακιστανοί για να δούν τις ακάλυπτες, λευκές, πρασινομάτες άπιστες Καλάς. Έτσι οι νεαρές Καλάς αναγκάζονται να φορούν μαντήλες για να μην τους προκαλούν (ή για να μην ενοχλούνται οι ίδιες). Επίσης, οι νεαροί Καλάς αλλαξοπιστούν για να βρουν δουλειά πιό εύκολα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με τζιπ από το Chitral για τις κοιλάδες των Καλάς αφού πήραμε την σχετική άδεια από την αστυνομία του Chitral. Ο δρόμος που πηγαίνει προς τα εκεί δεν είναι καν δρόμος, μάλλον σαν φαρδύ μονοπάτι θα τον έλεγα και βέβαια κι αυτός κινείται δίπλα σε ποτάμι. Είναι δε τόσο στενός που όταν έρχεται άλλο αυτοκίνητο ανάποδα δημιουργείται κομφούζιο.
Εμείς ξεκινήσαμε την ξενέγηση μας από το μουσείο των Καλάς. Είναι ένα κτίριο τ' οποίο εκτός από το μουσείο στεγάζει το σχολείο Καλάς και αίθουσες μελετών για όσους ερευνητές θέλουν ν' ασχοληθούν με τον πολιτισμό των Καλάς. Έχει χτιστεί με χρηματοδότηση του ΥΠΕΞ της Ελλάδος, της ΜΚΟ "Έλληνες εθελοντές" και άλλων Ελλήνων δωρητών ενώ στην ανέγερση του δούλεψαν χειρωνακτικά Έλληνες εθελοντές και Καλάς.
Παραπάνω ανέφερα το σχολείο Καλάς, το οποίο υπάρχει μόνον στο χωριό Μπρούν της κοιλάδας Μουμπορέτ (είναι το πιο αναπτυγμένο τουριστικά χωριό) διότι εκεί μαθαίνουν την γλώσσα τους η οποία είναι γραπτή πλέον (δυστυχώς με λατινικούς χαρακτήρες) και επιπλέον υπάρχει και το δημόσιο Πακιστανικό σχολείο στα περισσότερα χωριά των Καλάς. Έτσι όσα παιδάκια δεν ζουν κοντά στο σχολείο Καλάς αναγκαστικά πηγαίνουν στα δημόσια σχολεία όπου οι Πακιστανοί δάσκαλοι τα παροτρύνουν να ντύνονται και να φέρονται σαν μουσουλμάνοι.
Γνωρίστήκαμε και μ' έναν από τους δασκάλους του σχολείου (από τους 5) με τον οποίο το βράδυ συζητήσαμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όπως τα περιέγραψα πιο πάνω.
Την επόμενη μέρα πήγαμε σ' ένα χωριό της κοιλάδας Μπουμπορέτ για να δούμε τα νεαρά κορίτσια να χορεύουν τους χορούς τους κάτω από τους μονότονους ήχους κρουστών πού έπαιζαν αγόρια.
Μετά επισκεφθήκαμε τον ναό της Θεάς Τζέστακ (Εστίας) ο οποίος υπάρχει σε κάθε χωριό...
...και φύγαμε για ένα λιγότερο τουριστικό χωριό της κοιλάδας Ρουμπούρ.
Την επόμενη μέρα 14 Μαϊου συνέχίσαμε με τις γιορτές των Καλάς στον χώρο του μουσείου - σχολείου στο χωριό Μπουρ της κοιλάδας Μουμπορέτ πριν αφήσουμε αυτήν την υπερήφανη φυλή και φύγουμε προς την κοιλάδα του Σουάτ.
Μιχάλης
14 Μαϊου
Μετά το χθεσινό εξουθενωτικό ταξίδι σήμερα ξυπνήσαμε για να πάμε στους Καλάς. Για αυτή την φυλή πρωτοάκουσα περισσότερο από 25 χρόνια πριν και μάλιστα το 1995 είχα πάει στο ΤΕΙ του Αιγάλεω για να παρακολουθήσω μια σχετική εκδήλωση. Παρών ήταν και ο γιατρός Βασίλης Τριτάκης ο οποίος ήταν ο πρώτος Έλληνας που βρέθηκε στις κοιλάδες των Καλάς την δεκαετία του 70 και μας έδειξε μια ταινία που είχε τραβήξει με ερασιτεχνική κάμερα super8. Πάντα ήθελα να τους επισκεφθώ αλλά ήταν σαν μακρυνό όνειρο αφού δεν ήταν καθόλου εύκολο. Έτσι όταν προέκυψε αυτό το ταξίδι άρπαξα την ευκαιρία και σίγουρα αν δεν περιλαμβάνοντο και οι Καλάς στο πρόγραμμα του ταξιδιού δεν επρόκειτο να έρθω.
Για όσους δεν είναι σχετικοί με τους Καλάς, είναι μία φυλή στον Ινδοκαύκασο, στο Πακιστάν πολύ κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν, και δεν έχουν καμία σχέση με Πακιστανούς ή Αφγανούς. Δεν είναι Μουσουλμάνοι, είναι πολυθεϊστές, είναι λευκοί και οι περισσότεροι έχουν εξωτικά πράσινα μάτια. Είναι περίπου 4100 άτομα πλέον και οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου (όχι απαραίτητα Μακεδόνων). Ο επικεφαλής θεός λέγεται Ντι Ζάου (Δίας Ζεύς), η θεά προστάτιδα του οίκου είναι η Τζέστακ (Εστία), και η θεά του έρωτα Φροτάϊτ (Αφροδίτη). Η γλώσσα τους, η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν μόνον προφορική, έχει λέξεις που μοιάζουν με τις αντίστοιχες ελληνικές. Πχ το αίμα λέγεται "αίμα", το έλα "ίλα", το ζυμάρι "ζμαρ" κα. Οι Καλάς είναι μια αμελητέα ποσότητα σ' έναν ωκεανό μουσουλμάνων (μόνον στο Πακιστάν είναι πάνω από 200 εκατομύρια για να μην βάλουμε και τις πέριξ χώρες) και βέβαια δεν αποτελούν απειλή για κανέναν. Παρ' όλα αυτά, οι μουσουλμάνοι θέλουν να τους εξισλαμίσουν και σιγά - σιγά το πετυχαίνουν. Το Πακιστανικό κράτος έχει καταλάβει ότι μπορεί να βγάλει λεφτά από αυτούς και τους προωθεί για την πολιτιστική τους μοναδικότητα. 'Ετσι κατά τις τρεις περιόδους που οι Καλάς έχουν τις γιορτές τους (Μαϊο, Σεπτέμβριο και Δεκέμβριο) κόσμος συρρέει να τις δει. Αυτό αφήνει λεφτά στους Καλάς και τους βοηθάει να διατηρούν την κληρονομιά τους αλλά παράλληλα τους δημιουργεί και μια απίστευτη πίεση. Από εκεί που στις γιορτές ήταν μόνοι τους τώρα έχουν και κοινό που θέλει να είναι πανταχού παρόν. Επιπλέον, εκτός από οικογένειες και αξιοπρεπείς ανθρώπους που πάνε για να απολαύσουν τις γιορτές, ανεβαίνουν και κάτι ξελιγωμένοι Πακιστανοί για να δούν τις ακάλυπτες, λευκές, πρασινομάτες άπιστες Καλάς. Έτσι οι νεαρές Καλάς αναγκάζονται να φορούν μαντήλες για να μην τους προκαλούν (ή για να μην ενοχλούνται οι ίδιες). Επίσης, οι νεαροί Καλάς αλλαξοπιστούν για να βρουν δουλειά πιό εύκολα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με τζιπ από το Chitral για τις κοιλάδες των Καλάς αφού πήραμε την σχετική άδεια από την αστυνομία του Chitral. Ο δρόμος που πηγαίνει προς τα εκεί δεν είναι καν δρόμος, μάλλον σαν φαρδύ μονοπάτι θα τον έλεγα και βέβαια κι αυτός κινείται δίπλα σε ποτάμι. Είναι δε τόσο στενός που όταν έρχεται άλλο αυτοκίνητο ανάποδα δημιουργείται κομφούζιο.
Εμείς ξεκινήσαμε την ξενέγηση μας από το μουσείο των Καλάς. Είναι ένα κτίριο τ' οποίο εκτός από το μουσείο στεγάζει το σχολείο Καλάς και αίθουσες μελετών για όσους ερευνητές θέλουν ν' ασχοληθούν με τον πολιτισμό των Καλάς. Έχει χτιστεί με χρηματοδότηση του ΥΠΕΞ της Ελλάδος, της ΜΚΟ "Έλληνες εθελοντές" και άλλων Ελλήνων δωρητών ενώ στην ανέγερση του δούλεψαν χειρωνακτικά Έλληνες εθελοντές και Καλάς.
Γνωρίστήκαμε και μ' έναν από τους δασκάλους του σχολείου (από τους 5) με τον οποίο το βράδυ συζητήσαμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όπως τα περιέγραψα πιο πάνω.
Την επόμενη μέρα πήγαμε σ' ένα χωριό της κοιλάδας Μπουμπορέτ για να δούμε τα νεαρά κορίτσια να χορεύουν τους χορούς τους κάτω από τους μονότονους ήχους κρουστών πού έπαιζαν αγόρια.
 |
| Η νεαρή Καλάς φοράει μαντήλα πάνω από την παραδοσιακή φορεσιά |
 |
| Οργασμός χρωμάτων |
Μιχάλης
14 Μαϊου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου