Κατεβαίνοντας στην κοιλάδα του Swat και στο Peshawar

14 Μαϊου

Μετά τους χορούς και τις γιορτές στους Καλάς ξεκινήσαμε το ταξίδι μας προς την κοιλάδα του ποταμού Swat μέσω της εθνικής οδού. Βέβαια η εθνική οδός μάλλον είναι λίγο υπερβολική κουβέντα για τον δρόμο που ακολουθούσαμε:

Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, είχε και 2 καινούργια τούνελ στην διαδρομή εκ των οποίων το ένα ήταν 8 χλμ. Μετά την κοιλάδα των Καλάς σε όλο το ταξίδι μας συνόδευε αυτοκίνητο της αστυνομίας τ' οποίο μας άνοιγε δρόμο όπως φαίνεται το παραπάνω βίντεο.

Κατεβαίνοντας προς τα νότια τα πράγματα γινόντουσαν πιο άγρια αφού η περιοχή της κοιλάδας του Swat ποταμού κατοικείται από Παστούν μια φυλή που βρίσκεται και στο Αφγανιστάν. Εδώ οι περισσότεροι είναι Ταλιμπάν και σ' αυτήν την περιοχή ήταν που πριν μερικά χρόνια μια νεαρή κοπέλα 14-15 χρονών πυροβολήθηκε στο κεφάλι επειδή πήγαινε σχολείο. Το όνομα της νεαρής είναι Μαλάλα, ανέκαμψε από τα τραύματα της και έγινε μεγάλη και τρανή μετά από την μεγάλη δημοσιότητα που πήρε ο τραυματισμός της μέχρι που κλήθηκε να μιλήσει στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και της απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ ειρήνης. Έτσι από ένα λασποχώρι του Swat η Μαλάλα βρέθηκε να ζει και να σπουδάζει στο Λονδίνο μετά την "τυχερή ατυχία" της να την πυροβολήσουν στο κεφάλι και να γλυτώσει.
Κατεβαίνοντας λοιπόν προς τον νότο οι γυναίκες ήταν όλο και πιο κουκουλωμένες μέχρι που στο Swat φορούσαν την κλασική μπουρκα που ξέρουμε και από το Αφγανιστάν.

Αυτές οι φωτογραφίες μπορούν να τραβηχτούν μόνον μέσα από το λεωφορείο αφού δεν επιτέπεται ένας άντρας να φωτογραφίζει γυναίκα.

Τελικά εγκατασταθήκαμε στο πεντάστερο ξενοδοχείο μας μακρυά από την βουή και την λασπουριά του Saidu e Sharif  της κοιλάδας του Swat.


15 Μαϊου

Μετά από έναν καλό ύπνο κι ένα καλό πρωινό στο Serena Swat hotel φορτώσαμε (δηλαδή άλλοι τα φορτώσανε) τα πράγματα μας στο λεωφορείο μας και ξεκινήσαμε για το Πεσαβάρ (Peshawar). Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στην ίδια την πόλη που διανυκτερεύσαμε, το Saidu e Sharif, για να δούμε έναν αρχαιολογικό χώρο βουδιστικού ενδιαφέροντος στην περιοχή Butkara.

Η δεύτερη στάση που κάναμε ήταν στο μουσείο της περιοχής Swat. Η περιοχή πριν από μερικά χρόνια είχε πέσει στα χέρια των Ταλιμπάν και η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ δεν ασκούσε κυριαρχία στην περιοχή. Μεταξύ των κτιρίων που έπεσαν ήταν και το μουσείο και γι αυτό τώρα έχει στηθεί ένα μνημείο προς τιμή των δυνάμεων ασφαλείας που αντιστάθηκαν στους Ταλιμπάν. Η περιοχή ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις πριν 2 χρόνια.

Συνεχίσαμε προς το Πεσαβάρ κάνοντας μια στάση ακόμα για να δούμε άλλον έναν σκαλισμένο στον βράχο Βούδα ή μάλλον ότι έχει απομείνει από αυτόν. Είπαμε η περιοχή είναι άντρο Ταλιμπάν.

Η τελευταία στάση ήταν στις ανασκαφές που γίνονται στα αρχαία Βάζειρα τα οποία κατελήφθησαν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο το 327 π.Χ.

Σ' ένα σημείο της διαδρομής ο ξεναγός μας έδειξε από μακρυά το σημείο όπου ο Αλέξανδρος διέβη τον Ινδό ποταμό.

Μετά από κάμποσες ώρες στο δρόμο φτάσαμε στην Πεσαβάρ.

Κι άλλες περίεργες πινακίδες

Η Πεσαβάρ είναι μια βρώμικη πόλη (αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση), άντρο κι αυτή των Ταλιμπάν, με εκτιμώμενο πληθυσμό 9 εκκατομυρίων κατοίκων και χαώδη κίνηση. Σε εμάς τους δυτικούς (ακόμα και σ' εμάς τους Έλληνες που δεν είμαστε και πολύ δυτικοί) ορισμένα πράγματα μας κάνουν εντύπωση. Μπαίνοντας στην πόλη από μια λεωφόρο γίνονταν έργα ανάμεσα στα 2 ρεύματα. Το εργοτάξιο όμως δεν ήταν περίκλειστο με αποτέλεσμα όσοι ήθελαν να κόψουν δρόμο ή να προσπεράσουν την ουρά έμπαιναν στις λάσπες του εργοταξίου με αυτοκίνητα και μηχανάκια κάνοντας ελιγμούς ανάμεσα από τα οικοδομικά υλικά που ήταν συσσωρευμένα για το χτίσιμο.
Να μην τα πολυλογώ, μετά από λίγο καταλήξαμε στο Pearl Continental Hotel της αλυσίδας Marriot το οποίο είναι μερικώς ανακαινισμένο. Κατ' ανάγκη όχι κατ' επιλογή διότι πριν 6-7 χρόνια κάποιοι Ταλιμάν μπήκαν με εκρηκτικά και το έκαναν γης μαδιάμ. Έτσι τώρα για να μπεις στο ξενοδοχείο έχει τέτοια μέτρα ασφαλείας που δεν είχαμε ούτε στο ΝΑΤΟ.

Μιχάλης
15 Μαϊου
Πεσαβάρ