11 Νοε
NSTR
Όταν υπηρετούσα στο ΝΑΤΟ ή παλαιότερα στην αποστολή στην Αλβανία, όταν σε κάποιο αντικείμενο δεν είχαμε να πούμε τίποτα γράφαμε NSTR δηλαδή Nothing Significant To Report (= Τίποτα Αξιόλογο Να Αναφερθεί). Έτσι ήταν η 11 Νοε. Γιατί δεν πήγα πουθενά; Κι όμως πήγα σε μια πόλη 127 χλμ νοτίως του S.C. de Bariloche που λέγεται El Bolson. Ο οδηγός του Lonely Planet γράφει για το El Bolson: "Η χαρά των χίππιδων. Υπάρχει μια πόλη στην Αργεντινή που πρέπει να δεις κι αυτή λέγεται El Bolson. Μέσα στα φιλελεύθερα της όρια ζουν τύποι με εναλλακτικό τρόπο ζωής που έχουν κάνει την πόλη τους αποπυρηνικοποιημένη ζώνη και οικολογικό δήμο". Κρίνοντας από τους δικούς μας παπατζήδες που την εποχή του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ μιλούσαν για αποπυρηνικοποιημένες περιοχές και οικολογικούς δήμους (αυτό το δεύτερο ισχύει ακόμα) κράταγα μικρό καλάθι. Άλλωστε και 3 μέρες πριν, όταν πήγαινα προς το Bariloche, που πέρασα από το El Bolson δεν μου είχε γεμίσει το μάτι. Αλλά αφού ο οδηγός έλεγε ότι έπρεπε να την δεις είπα να πάω για να μην το μετανιώσω αργότερα αφού ήμουν τόσο κοντά. Όπως λέμε και στην Ελλάδα "μάπα το καρπούζι". Δεν είχε τίποτα το ενδιαφέρον. Στο γραφείο τουρισμού της πόλης μου είπαν για 3 αξιοθέατα: Να πάω σ' ένα ύψωμα να δω την πόλη από ψηλά, να πάω λίγο έξω από την πόλη να δω έναν βράχο που είχε το σχήμα ανθρώπινου κεφαλιού και στην ίδια περιοχή να δω κάτι καταράκτες. Τα προσπάθησα και τα 3 αλλά όλα είχαν χωματόδρομους. Ειδικά στα δύο τελευταία οι οδηγοί των αυτοκινήτων πήγαιναν τόσο γρήγορα που σήκωναν του κόσμου την σκόνη ενώ η μηχανή χοροπήδαγε σαν κατσίκι. Έτσι μετά τα πρώτα 500μ έκανα αναστροφή κι έφυγα από την αποπυρηνικοποιημένη ζώνη για να πάω στην υπόλοιπη Νότιο Αμερική που είναι πήχτρα στα πυρηνικά. Γι αυτό και δεν υπάρχει καμία φωτογραφία.
12 Νοε
Ήρθε η ώρα να φύγω από το Bariloche και αφού φόρτωσα την μηχανή ξεκίνησα για λίγο βορειότερα στο χωριό San Martin de los Andes (= Άγιος Μαρτίνος των Άνδεων) από τον παρακάτω δρόμο:
https://www.google.com.ar/maps/dir/%CE%A3%CE%B1%CE%BD+%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CE%BD%CF%84%CE%B5+%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B5,+Bariloche+Department,+%CE%A1%CE%AF%CE%BF+%CE%9D%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%BF/San+Mart%C3%ADn+de+los+Andes,+%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AD%CE%BD/@-40.5225718,-71.7318917,9z/data=!4m19!4m18!1m10!1m1!1s0x961a7b1520c860e5:0x8210ae97cb7b9a65!2m2!1d-71.3102778!2d-41.1334722!3m4!1m2!1d-70.7349816!2d-40.5469183!3s0x96103efa23c3e01d:0xb020a10ce079cead!1m5!1m1!1s0x96110e743605d0c7:0x71c43ffb1c66bc3a!2m2!1d-71.3524436!2d-40.1572103!3e0?hl=el
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη αλλά δροσερή και αφού βγήκα από την πόλη κινήθηκα για λίγο δίπλα από την λίμνη και μετά δίπλα από έναν ποταμό.
Κι ενώ πήγαινα χαλαρά και απολάμβανα την διαδρομή η μηχανή γουργούριζε κάτω από τα πόδια μου, ήσυχο, ήσυχο το ποταμάκι κύλαγε το γάργαρο νεράκι κι εμένα με γαργάλαγε το αυτί μου μέσα από το κράνος και δεν μπορούσα να το ξύσω.
Λίγο μετά ξανασταμάτησα για φωτογραφίες σε μια μαγευτική περιοχή.
Και λίγο πιο κάτω ξανασταμάτησα.
Σ' ένα βενζινάδικο που σταμάτησα γνωρίστηκα μ' έναν Βραζιλιάνο μοτοσυκλετιστή και μετά μ' έναν Αργεντίνο (με Africa Twin). Με τον τελευταίο ανταλλάξαμε και τηλέφωνα διότι γνωρίζει πολύ καλά την Χιλή και μου είπε να τον πάρω για ότι χρειαστώ. Με κάλεσε δε να μείνω σπίτι του όταν στο τέλος του ταξιδιού (με το καλό) ξαναγυρίσω στην Αργεντινή από την Ουρουγουάη. Είναι ωραίο να γνωρίζεις ανθρώπους πρόθυμους να σε βοηθήσουν.
Κάποια στιγμή έφτασα και στο San Martin de los Andes, εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο μου και βγήκα μια βόλτα στο χωριό να το δω. Όπως και το Bariloche έτσι και το San Martin de los Andes είναι χονοδρομικά θέρετρα και τώρα είναι εκτός εποχής. Επειδή έχει μπει για τα καλά η άνοιξη και σήμερα έκανε ζέστη ο κόσμος είχε κατέβει στην λίμνη (κι εδώ λίμνη, άλλη αυτή) και λιαζόταν.
13 Νοε
Στις 13 Νοε είχα κανονίσει μ' ένα πρακτορείο να πάω εκδρομή στο Εθνικό Πάρκο Lanin. Το minibus πέρασε να με πάρει λίγο μετά τις 9 (ουφ) και μαζί μέ άλλους (όλοι Αργεντίνοι) ξεκινήσαμε. Πρώτη στάση ήταν στο κοντινό χωριό Junin de los Andes όπου ξεναγηθήκαμε σε μια καθολική εκκλησία. Στην περιοχή ζεί μια φυλή ιθαγενών που λέγεται Mapuche. Όταν ήρθαν οι καθολικοί εδώ τους προσηλύτισαν όπως φαίνεται και από το παρακάτω βιτρώ της εκκλησίας.
Μαζί με την εκκλησία έχει φτιαχτεί και σχολείο για τα παιδιά των ιθαγενών. Εντύπωση μου έκανε η Αγία Τράπεζα και ο Άμβωνας τα οποία είναι φτιαγμένα από γυαλί και ξύλο και στηρίζονται πάνω σε βράχους.
Φεύγοντας από εκεί πήγαμε στο Εθνικό Πάρκο Lanin και το πρώτο πράγμα που σταματήσαμε να φωτογραφήσουμε ήταν...
... ωχ, τί είναι αυτό; Σαν το Fuji μοιάζει. Ρε μήπως έστριψα πουθενά λάθος και βγήκα Ιαπωνία;
Κι όμως, αυτό που μοιάζει με το Fuji δεν είναι άλλο από το ηφαίστειο Lanin το οποίο δίνει και τ' όνομα του στο εθνικό πάρκο και το οποίο, ευτυχώς, βρίσκεται εν υπνώσει. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται η λίμνη Huechulafquen και αν και το ηφαίστειο έχει χρόνια να εκραγεί όλες οι ακτές και το χώμα του πάρκου είναι μαύρα.
Μέσα στο πάρκο ζουν δύο κοινότητες της φυλής Mapuche οι οποίοι έχουν ανοιχτεί στο τουρισμό. Έτσι σε δικούς τους χώρους έχουν ανοίξει camping και εστιατόρια. Σ' ένα τέτοιο camping και εστιατόριο σταματήσαμε κι εμείς να φάμε. Εγώ που είχα φέρει μαζί μου 2 μανταρίνια και δεν ήθελα να φάω, ξεκίνησα να κάνω βόλτες να βγάλω φωτογραφίες και να βρω ένα ωραίο μέρος να φάω τα μανταρίνια μου. Στις όχθες της λίμνης είδα την πάπια με τα παπάκια...
... και λίγο πιο πάνω ένα πουλί με περίεργο ράμφος. Όταν πλησίασα να το φωτογραφήσω αυτό τρόμαξε και απογειώθηκε. Κατάφερα όμως να το πιάσω στον αέρα. Τί κάνω ο άτιμος! Πουλιά στον αέρα πιάνω.
Κι ενώ λίγο παραπέρα τα αρνάκια έβοσκαν χαρούμενα στο λιβάδι (μέχρι να έρθει η ώρα τους)...
... εγώ βρήκα ένα ωραίο σημείο για να φάω τα μανταρίνια μου.
Όταν έφαγαν όλοι μπήκαμε στο minibus και πήγαμε σ' ένα κοντινό λιμανάκι και πήραμε ένα μικρό καταμαράν για μια βόλτα στην λίμνη.
Συνεχίζοντας πήγαμε σε μια εκκλησία που είχε το εξής περίεργο: Ήταν καθολική (βέβαια) αλλά στην οροφή της εκτός από τον κλασικό κώνο που έχουν οι καθολικές εκκλησίες αυτή είχε κι έναν ρώσικο τρούλο.
Είχε κι ένα ωραίο μέρος να πιείς το ματέ σου δίπλα στο ποτάμι.
Μιλώντας για το ματέ, για όσους δεν είναι εξοικιωμένοι, είναι ένα αφέψημα που πίνουν στην Αργεντινή και στην νότια Χιλή. Είναι κάτι σαν τσάι αλλά πίνεται σε ένα δικό του σκεύος. Ρίχνουν κατευθείαν το χόρτο του ματέ σ' αυτό το σκεύος, χωρίς φακελάκι όπως κάνουν στο τσάι. Έπειτα προσθέτουν και ζεστό νερό και το πίνουν μ' ένα μεταλικό καλαμάκι τ' οποίο στο κάτω μέρος του είναι φαρδύ κι έχει τρυπίτσες σαν φίλτρο για να μην πίνουν το χόρτο. Το πάνω μέρος (που μπαίνει στο στόμα) είναι συμπιεσμένο, σαν σφυρίχτρα, ας πούμε. Όταν κατεβαίνει η στάθμη του νερού προσθέτουν κι άλλο χωρίς να προσθέτουν κι άλλο ματέ. Αυτό μπορεί να γίνεται όλη μέρα. Την πρώτη φορά που δοκίμασα ματέ ήταν η πρώτη μέρα που έφυγα από το Buenos Aires και μου έκανε εντύπωση ότι η σπιτονοικοκυρά μου που το ετοίμασε, δοκίμασε λίγο πριν μου το δώσει χωρίς ν' αλλάξει το καλαμάκι. Στην σημερινη εκδρομή είχε τα σύνεργα ο οδηγός, έφτιαξε το ματέ μία από τις επιβάτιδες του minibus και μετά το έδωσε και στους υπόλοιπους και έπιναν όλοι από το ίδιο καλαμάκι λές και έκαναν τσιγαριλίκι με χασίσι. Εγώ έχω πιεί 2 φορές όλες κι όλες και δεν μπορώ να πω ότι μ' ενθουσίασε. Έχει γεύση σαν του τσαγιού και κάθε λίγο πρέπει να προσθέτεις νερό διότι στουμπώνει το καλαμάκι.
14 Νοε
Ήρθε η ώρα να φύγω και από τον Άγιο Μαρτίνο των Άνδεων, φόρτωσα την μηχανή, πλήρωσα και πήρα ξανά την Ruta 40 με κατεύθυνση προς την Angostura (που είχα πάει μερικές μέρες πριν) για να πάω Χιλή. Σ' αυτό το κομάτι η Ruta 40 λέγεται και Ruta de Siete lagos που σημαίνει ο δρόμος των επτά λιμνών. Δεν τις μέτρησα αλλά ο δρόμος ήταν πραγματικά πανέμορφος. Ξεκινώντας από την λίμνη Lacar στο San Martin de los Andes και συνεχίζοντας είχα πότε αριστερά μου, πότε δεξιά μου λίμνες, ποτάμια που τις ενώνουν ή καταράκτες.
Έφτασα μέχρι την Angostura, φούλαρα την μηχανή (διότι η τιμή της βενζίνης στην Αργεντινή είναι στα 2/3 της τιμής στην Χιλή) κι έφυγα για τα σύνορα.
Τα σύνορα μεταξύ Αργεντινής και Χιλής σ' αυτό το σημείο είναι πάνω στις Άνδεις σε υψόμετρο 1250 μέτρων. Φαντάζομαι γι αυτόν τον λόγο (επειδή τα σύνορα είναι ψηλά) και οι 2 χώρες έχουν βάλει τα τελωνεία τους και τον αστυνομικό έλεγχο αρκετά χλμ πιο πριν και πιό χαμηλά. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ένα τελωνείο από το άλλο απέχει 40 χλμ. Έτσι αφού τέλειωσα με τον έλεγχο στην Αργεντινή, ανέβηκα στο βουνό το οποίο είχε ακόμα χιόνια για να περάσω στην Χιλή.
Οι Χιλιάνοι τελωνειακοί με βάλανε να ανοίξω όλες τις αποσκευές, ακόμα και αυτήν που έχω στην θέση του συνεπιβάτη που είναι πιασμένη με 18 γάντζους και στο τέλος μου κατέσχεσαν ένα μανταρίνι (το οποίο το είχα δηλωμένο). Ευτυχώς δεν μου βρήκαν την σοκολάτα Παταγονίας και την έσωσα.
Μπαίνοντας στην Χιλή φάνηκε αμέσως ότι από αυτήν την μεριά των Άνδεων βρέχει περισσότερο αφού τα πάντα ήταν καταπράσινα σαν να ήσουν Αυστρία ή Ελβετία. Δεν έβγαλα καμία φωτογραφία όμως διότι μετά από λίγο άρχισε να βρέχει. Χρησιμοποιούσα δε το google maps για να με πάει στον ξενώνα που είχα κλείσει. Καλά κάνω και δεν τα εμπιστεύομαι αυτά τα μηχανήματα του σατανά. Ενώ είχα δει από τους χάρτες ότι έχει έναν ωραίο παραλίμνιο δρόμο για να έρθω (ο ξενώνας είναι πάνω στην λίμνη Llanquihue), αυτό με πήγε από τον αυτοκινητόδρομο και μετά με έφερε μέσα από κάτι χωματόδρομους.
Εδώ θα μείνω 3 μέρες για να τακτοποιηθώ στην Χιλή, ν' αγοράσω τοπική κάρτα sim, να μιλήσω με την πρεσβεία να δω πώς είναι τα πράγματα στο Σαντιάγκο και στις άλλες πόλεις και να ενεργήσω ανάλογα.
Μιχάλης
Lago Llanquihue
14 Νοε
NSTR
Όταν υπηρετούσα στο ΝΑΤΟ ή παλαιότερα στην αποστολή στην Αλβανία, όταν σε κάποιο αντικείμενο δεν είχαμε να πούμε τίποτα γράφαμε NSTR δηλαδή Nothing Significant To Report (= Τίποτα Αξιόλογο Να Αναφερθεί). Έτσι ήταν η 11 Νοε. Γιατί δεν πήγα πουθενά; Κι όμως πήγα σε μια πόλη 127 χλμ νοτίως του S.C. de Bariloche που λέγεται El Bolson. Ο οδηγός του Lonely Planet γράφει για το El Bolson: "Η χαρά των χίππιδων. Υπάρχει μια πόλη στην Αργεντινή που πρέπει να δεις κι αυτή λέγεται El Bolson. Μέσα στα φιλελεύθερα της όρια ζουν τύποι με εναλλακτικό τρόπο ζωής που έχουν κάνει την πόλη τους αποπυρηνικοποιημένη ζώνη και οικολογικό δήμο". Κρίνοντας από τους δικούς μας παπατζήδες που την εποχή του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ μιλούσαν για αποπυρηνικοποιημένες περιοχές και οικολογικούς δήμους (αυτό το δεύτερο ισχύει ακόμα) κράταγα μικρό καλάθι. Άλλωστε και 3 μέρες πριν, όταν πήγαινα προς το Bariloche, που πέρασα από το El Bolson δεν μου είχε γεμίσει το μάτι. Αλλά αφού ο οδηγός έλεγε ότι έπρεπε να την δεις είπα να πάω για να μην το μετανιώσω αργότερα αφού ήμουν τόσο κοντά. Όπως λέμε και στην Ελλάδα "μάπα το καρπούζι". Δεν είχε τίποτα το ενδιαφέρον. Στο γραφείο τουρισμού της πόλης μου είπαν για 3 αξιοθέατα: Να πάω σ' ένα ύψωμα να δω την πόλη από ψηλά, να πάω λίγο έξω από την πόλη να δω έναν βράχο που είχε το σχήμα ανθρώπινου κεφαλιού και στην ίδια περιοχή να δω κάτι καταράκτες. Τα προσπάθησα και τα 3 αλλά όλα είχαν χωματόδρομους. Ειδικά στα δύο τελευταία οι οδηγοί των αυτοκινήτων πήγαιναν τόσο γρήγορα που σήκωναν του κόσμου την σκόνη ενώ η μηχανή χοροπήδαγε σαν κατσίκι. Έτσι μετά τα πρώτα 500μ έκανα αναστροφή κι έφυγα από την αποπυρηνικοποιημένη ζώνη για να πάω στην υπόλοιπη Νότιο Αμερική που είναι πήχτρα στα πυρηνικά. Γι αυτό και δεν υπάρχει καμία φωτογραφία.
12 Νοε
Ήρθε η ώρα να φύγω από το Bariloche και αφού φόρτωσα την μηχανή ξεκίνησα για λίγο βορειότερα στο χωριό San Martin de los Andes (= Άγιος Μαρτίνος των Άνδεων) από τον παρακάτω δρόμο:
https://www.google.com.ar/maps/dir/%CE%A3%CE%B1%CE%BD+%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF%CF%82+%CE%BD%CF%84%CE%B5+%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B5,+Bariloche+Department,+%CE%A1%CE%AF%CE%BF+%CE%9D%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%BF/San+Mart%C3%ADn+de+los+Andes,+%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AD%CE%BD/@-40.5225718,-71.7318917,9z/data=!4m19!4m18!1m10!1m1!1s0x961a7b1520c860e5:0x8210ae97cb7b9a65!2m2!1d-71.3102778!2d-41.1334722!3m4!1m2!1d-70.7349816!2d-40.5469183!3s0x96103efa23c3e01d:0xb020a10ce079cead!1m5!1m1!1s0x96110e743605d0c7:0x71c43ffb1c66bc3a!2m2!1d-71.3524436!2d-40.1572103!3e0?hl=el
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη αλλά δροσερή και αφού βγήκα από την πόλη κινήθηκα για λίγο δίπλα από την λίμνη και μετά δίπλα από έναν ποταμό.
Λίγο μετά ξανασταμάτησα για φωτογραφίες σε μια μαγευτική περιοχή.
Κάποια στιγμή έφτασα και στο San Martin de los Andes, εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο μου και βγήκα μια βόλτα στο χωριό να το δω. Όπως και το Bariloche έτσι και το San Martin de los Andes είναι χονοδρομικά θέρετρα και τώρα είναι εκτός εποχής. Επειδή έχει μπει για τα καλά η άνοιξη και σήμερα έκανε ζέστη ο κόσμος είχε κατέβει στην λίμνη (κι εδώ λίμνη, άλλη αυτή) και λιαζόταν.
Στις 13 Νοε είχα κανονίσει μ' ένα πρακτορείο να πάω εκδρομή στο Εθνικό Πάρκο Lanin. Το minibus πέρασε να με πάρει λίγο μετά τις 9 (ουφ) και μαζί μέ άλλους (όλοι Αργεντίνοι) ξεκινήσαμε. Πρώτη στάση ήταν στο κοντινό χωριό Junin de los Andes όπου ξεναγηθήκαμε σε μια καθολική εκκλησία. Στην περιοχή ζεί μια φυλή ιθαγενών που λέγεται Mapuche. Όταν ήρθαν οι καθολικοί εδώ τους προσηλύτισαν όπως φαίνεται και από το παρακάτω βιτρώ της εκκλησίας.
Κι όμως, αυτό που μοιάζει με το Fuji δεν είναι άλλο από το ηφαίστειο Lanin το οποίο δίνει και τ' όνομα του στο εθνικό πάρκο και το οποίο, ευτυχώς, βρίσκεται εν υπνώσει. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται η λίμνη Huechulafquen και αν και το ηφαίστειο έχει χρόνια να εκραγεί όλες οι ακτές και το χώμα του πάρκου είναι μαύρα.
14 Νοε
Ήρθε η ώρα να φύγω και από τον Άγιο Μαρτίνο των Άνδεων, φόρτωσα την μηχανή, πλήρωσα και πήρα ξανά την Ruta 40 με κατεύθυνση προς την Angostura (που είχα πάει μερικές μέρες πριν) για να πάω Χιλή. Σ' αυτό το κομάτι η Ruta 40 λέγεται και Ruta de Siete lagos που σημαίνει ο δρόμος των επτά λιμνών. Δεν τις μέτρησα αλλά ο δρόμος ήταν πραγματικά πανέμορφος. Ξεκινώντας από την λίμνη Lacar στο San Martin de los Andes και συνεχίζοντας είχα πότε αριστερά μου, πότε δεξιά μου λίμνες, ποτάμια που τις ενώνουν ή καταράκτες.
Τα σύνορα μεταξύ Αργεντινής και Χιλής σ' αυτό το σημείο είναι πάνω στις Άνδεις σε υψόμετρο 1250 μέτρων. Φαντάζομαι γι αυτόν τον λόγο (επειδή τα σύνορα είναι ψηλά) και οι 2 χώρες έχουν βάλει τα τελωνεία τους και τον αστυνομικό έλεγχο αρκετά χλμ πιο πριν και πιό χαμηλά. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ένα τελωνείο από το άλλο απέχει 40 χλμ. Έτσι αφού τέλειωσα με τον έλεγχο στην Αργεντινή, ανέβηκα στο βουνό το οποίο είχε ακόμα χιόνια για να περάσω στην Χιλή.
Μπαίνοντας στην Χιλή φάνηκε αμέσως ότι από αυτήν την μεριά των Άνδεων βρέχει περισσότερο αφού τα πάντα ήταν καταπράσινα σαν να ήσουν Αυστρία ή Ελβετία. Δεν έβγαλα καμία φωτογραφία όμως διότι μετά από λίγο άρχισε να βρέχει. Χρησιμοποιούσα δε το google maps για να με πάει στον ξενώνα που είχα κλείσει. Καλά κάνω και δεν τα εμπιστεύομαι αυτά τα μηχανήματα του σατανά. Ενώ είχα δει από τους χάρτες ότι έχει έναν ωραίο παραλίμνιο δρόμο για να έρθω (ο ξενώνας είναι πάνω στην λίμνη Llanquihue), αυτό με πήγε από τον αυτοκινητόδρομο και μετά με έφερε μέσα από κάτι χωματόδρομους.
Εδώ θα μείνω 3 μέρες για να τακτοποιηθώ στην Χιλή, ν' αγοράσω τοπική κάρτα sim, να μιλήσω με την πρεσβεία να δω πώς είναι τα πράγματα στο Σαντιάγκο και στις άλλες πόλεις και να ενεργήσω ανάλογα.
Μιχάλης
Lago Llanquihue
14 Νοε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου