19 Νοε
Το πρωί ξημέρωσε με ομίχλη στην Valdivia. Η πρόγνωση έλεγε ότι μετά το μεσημέρι θα έβρεχε αλλά εγώ ήλπιζα ότι θα την γλύτωνα αφού θα πήγαινα βορειότερα. Είχα βάλει σκοπό να πάω μέχρι μια πόλη που λέγεται Los Angeles (προφέρεται Λος Άνχελες και όχι Λος Άντζελες όπως το LA της Καλιφόρνιας). Δεν είχα κλείσει ξενοδοχείο και δεν ήθελα να πάω από τον αυτοκινητόδρομο. Αν δεν με έβγαζε θα έμενα όπου έβρισκα. Ο σπιτονοικοκύρης μου μού πρότεινε να πάω από την παραλία. Ο χάρτης τον είχε χωματόδρομο αλλά αυτός επέμενε ότι ήταν άσφαλτος. Το ίδιο έλεγε και η εφαρμογή μου στο τηλέφωνο. Φόρεσα λοιπόν τ' αδιάβροχα μου κι έφυγα προς τα εκεί. Αφού βγήκα από την Valdivia ο δρόμος εκινείτο ανάμεσα σε πράσινα λιβάδια μέχρι που κάποια στιγμή βγήκα στην θάλασσα. Κάπως έτσι έδειχνε ο Ειρηνικός το πρωί της 19ης Νοε.
Ο δρόμος είχε από την μια μεριά τον ωκεανό αλλά από την άλλη είχε και πράσινο.
Είχε κι ένα ωραίο χωριουδάκι χτισμένο στις εκβολές ενός ποταμού λίγο πριν αυτός βγεί στον Ειρηνικό.
Είχα απαγορεύσει στο GPS να με βγάλει σε δρόμο με διόδια για να κινηθώ σε δευτερεύοντες δρόμους. Προφανώς επειδή δεν έβρισκε άλλη λύση ή επειδή δεν ήταν σωστά ενημερωμένο ήθελε να με πάει από χωματόδρομους τους οποίους απέφευγα συστηματικά. Κάποια στιγμή, αγνοώντας το, βγήκα στον αυτοκινητόδρομο για να κάνω μια στάση για καφέ. Βγαίνοντας βέβαια στον αυτοκινητόδρομο έπρεπε να πληρώσω και διόδια. Στην Χιλή έχουν διόδια τόσο μετωπικά όσο και πλευρικά. Η τιμή όμως είναι φιξ ανεξάρτητα από το πού μπήκες. Τα μετωπικά για τις μηχανές είναι 700-800 πέσος (= 90-95 λεπτά) και τα πλευρικά 200 πέσος (= 22 λεπτά περίπου). Εν τω μεταξύ η θερμοκρασία είχε αρχίσει ν' ανεβαίνει και αφήνοντας τον αυτοκινητόδρομο μπήκα σε μια μικρή πόλη κι έμπλεξα σε κίνηση. Μπερδεύτηκε και το μηχανάκι (όταν λέμε μηχανάκι δεν εννοούμε την μοτοσυκλέτα αλλά το GPS) διότι γινόντουσαν έργα κι έσκασα τόσο που σταμάτησα σ' ένα βενζινάδικο για να βγάλω το πάνω αδιάβροχο (που βγαίνει εύκολα) και να βάλω τα θερινά γάντια. Από εκεί και πέρα ο δρόμος αλλού ήταν όμορφος αλλού δεν έλεγε τίποτα. Είχε όμως αρκετή κίνηση κυρίως από φορτηγά που μετέφεραν κορμούς δένδρων. Τελικά έφτασα στο Los Angeles και πήγα σ' ένα ξενοδοχείο που είχα εντοπίσει από το booking.com με υπόγειο πάρκινγκ.
Βγαίνοντας μια βόλτα στην πόλη έπεσα πάνω σε μια διαδήλωση. Δεν ήταν πάνω από 70 άνθρωποι αλλά ήταν πολύ θορυβώδεις αφού χρησιμοποιούσαν πολλά κρουστά που, απ' ότι καταλαβαίνω, είναι πολύ αγαπητά στην Νότιο Αμερική.
20 Νοε
Έφυγα από το Los Angeles με προορισμό το Curico. Η μερά προβλεπόταν ζεστή κι εγώ διάλεξα τον αυτοκινητόδρομο (η απόσταση ήταν περίπου 330 χλμ) διότι δεν υπήρχαν παράλληλοι δρόμοι αλλά έπρεπε να κάνεις μία μεγάλη παράκαμψη η οποία θα προσέθετε άλλες 5 ώρες διαδρομής και δεν ήθελα να το ρισκάρω αν δεν είχα τις σωστές πληροφορίες για τον δρόμο αλλά και για τα ενδιαφέροντα. Τώρα όταν λέμε αυτοκινητόδρομος δεν εννοούμε την ευρωπαϊκή έννοια του όρου. Έχει βέβαια 2 λωρίδες και ΛΕΑ ανά κατεύθυνση και μπαριέρες στην μέση αλλά από τα πλάγια είναι ανοιχτά. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνει και βγαίνει όποιος θέλει από τους "παραλιακούς" οικισμούς, κυκλοφορούν ποδηλάτες αφού δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι από Β προς Ν, υπάρχουν μοτέλ, ταβέρνες και καφενεία, σαν αυτά που βλέπουμε στις παλιές ελληνικές ταινίες, για να σταματούν οι φορτηγατζήδες αλλά και αγρότες που πουλάνε φράουλες τώρα που είναι η εποχή τους εδώ κάτω.
Κατά τις 4 το μεσημέρι έφτασα στο Curico και η θερμοκρασία ήταν 34 βαθμοί. Βρήκα ένα ξενοδοχείο με καλές κριτικές που είχα εντοπίσει από την παραμονή, εγκαταστάθηκα και βγήκα μια βόλτα στην πόλη. Ο οδηγός του Lonely Planet λέει ότι η πλατεία της πόλης είναι σαν καρτ-ποστάλ και πήγα κατευθείαν εκεί. Η Plaza de Armas (= Πλατεία των Όπλων), όπως λέγονται οι κεντρικές πλατείες σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Νοτίου Αμερικής, είναι μια μεγάλη πλατεία με αρκετό πράσινο και παγκάκια γύρω-γύρω για να κάθεται ο κόσμος.
Έκανα και μια βόλτα σε μια φαρδιά λεωφόρο η οποία έχει πάρκο ανάμεσα στα 2 ρεύματα, όπως μου πρότεινε η ρεσεψιονίστ, αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Γι αυτό μετά από λίγο γύρισα στο ξενοδοχείο.
21 Νοε
Χρόνια πολλά σε Μάριους, Μαρίες, Παναγιώτηδες που γιορτάζουν σήμερα και βέβαια στις Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδος μας.
Κοντά στο Curico έχει ένα πολύ ωραίο εθνικό πάρκο που λέγεται Reserva nacional de Radal y Siete Tazas. Γι αυτόν τον λόγο είχα αποφασίσει να μείνω 2 μέρες στο Curico για να το επισκεφτώ. Αλλά υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο. Ήμουν ο μοναδικός στην πόλη που ενδιαφερόμουν κι έτσι η τιμή από 30 ευρώ ανέβαινε στα 90. Σκέφθηκα να πάω μόνος μου αλλά πήρα πληροφορίες ότι μέρος του δρόμου είναι άσχημος χωματόδρομος. Γενικά είναι λίγο δύσκολο να τα κάνεις αυτά τα πράγματα με μηχανή διότι η μηχανή απαιτεί ειδικό ντύσιμο και όταν φτάνεις εκεί πρέπει να αλλάζεις σε ντύσιμο πεζοπορίας και μετά ξανά σε ντύσιμο μηχανής. Και όλα αυτά, κράνος, μπουφάν κλπ κάπου πρέπει να τ' αφήνεις με ασφάλεια όταν παίρνεις τα βουνά.
Η ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου μου πρότεινε να πάω σε κάποιο οινοποιείο αφού βρίσκομαι στην καρδιά της οινοπαραγωγικής Χιλής. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μάλιστα έχει δικό του οινοποιείο (τόσο το οινοποιείο όσο και το ξενοδοχείο λέγονται Raices που σημαίνει Ρίζες) αλλά έχω πάει σε τόσα οινοποιεία στην Ευρώπη που ένα ακόμη δεν θα μου έλεγε τίποτα.
Γι αυτό είπα να παω προς την θάλασσα και να κάνω μέρος της διαδρομής που δεν έκανα την προηγουμένη που ήρθα από τον αυτοκινητόδρομο. Πήρα λοιπόν τον Ruta del mar (= δρόμο της θαλάσσης) αλλά θάλασσα είδα μετά από 115 χλμ και 2 ώρες και αυτή δεν έλεγε και πολλά.
Είπα να πάω σε μια παραλιακή πόλη που λέγεται Constitucion (= Σύνταγμα) για να πιώ κανένα καφέ αττενίζοντας τον Ειρηνικό. Πέρασα από έναν ωραίο δρόμο...
... αλλά όταν βγήκα στο Σύνταγμα... πλήρης απογοήτευση. Πάνω στην θάλασσα δεν είχαν τίποτα εκτός από την διοίκηση του Ναυτικού και 1-2 υπηρεσίες. Τα μάζεψα λοιπόν και συνέχισα την διαδρομή μου για να ολοκληρώσω τον κύκλο και να γυρίσω στο Curico.
https://www.google.cl/maps/dir/Curic%C3%B3,+Curico/Constituci%C3%B3n,+Constitucion/Nirivilo/San+Javier/Curic%C3%B3,+Curico/@-35.2743563,-72.3870094,9z/data=!3m1!4b1!4m37!4m36!1m10!1m1!1s0x966519c706a5d7d3:0xd0866d47d2259f4!2m2!1d-71.2528803!2d-34.9779853!3m4!1m2!1d-72.1538168!2d-35.0415279!3s0x96669084aee7c525:0xb2fd7ab6361fb25b!1m5!1m1!1s0x96665f4687ed19f5:0x18b1075e8c2e2b21!2m2!1d-72.4167!2d-35.3333!1m5!1m1!1s0x966674a3bdfeca07:0xb8eb88b3ea4a4ecf!2m2!1d-72.0909933!2d-35.5437441!1m5!1m1!1s0x9665e16f5c11aae1:0xb926cbb75c0e6dc!2m2!1d-71.729441!2d-35.5957176!1m5!1m1!1s0x966519c706a5d7d3:0xd0866d47d2259f4!2m2!1d-71.2528803!2d-34.9779853!3e0?hl=el
22 Νοε
Σήμερα Παρασκευή είχα κανονίσει να πάω στο Σαντιάγκο που είναι και η πρωτεύουσα της χώρας. Με τον Έλληνα Πρόξενο που μίλησα 2 μέρες πριν, με είχε προειδοποιήσει ότι για την Παρασκευή το απόγευμα είχε προγραμματιστεί μία διαδήλωση κατά της κυβέρνησης από αυτές που γίνονται συχνά τον τελευταίο μήνα. Έπρεπε λοιπόν να προλάβω να πάω πριν κλείσουν οι δρόμοι, πράγμα που δεν ήταν δύσκολο αφού ήμουν μόνο 200 χλμ μακρυά και ο δρόμος ήταν ο γνωστός αυτοκινητόδρομος. Έτσι κατά τις 10:30 ήμουν ήδη στο δρόμο. Ο δρόμος επίσημα λέγεται Ruta 5 αλλά είναι μέρος του δρόμου που λέγεται Panamericana και συνδέει την Βόρειο με την Νότιο Αμερική περνώντας μέσα απ' όλες τις ενδιάμεσες χώρες. Υπάρχει ένα κενό ανάμεσα στον Παναμά και την Κολομβία, το λεγόμενο Darian gap, επειδή εκεί είναι ζούγκλα. Κατά τις 1 το μεσημέρι, χωρίς να μπλέξω πολύ στην κίνηση του Σαντιάγκο, ήμουν έξω από τον ξενώνα που είχα κλείσει. Αυτόν τον ξενώνα μου τον είχε συστήσει ένας Αργεντίνος μοτοσυκλετιστής που βρήκα στον δρόμο. Μπήκα στο facebook, τον είδα, είχε καλές κριτικές, του έστειλα μήνυμα και πήγα. Είναι ένας ξενώνας που πηγαίνουν μόνο μοτοσυκλετιστές. Δεν υπάρχει ούτε στο booking.com ούτε στο Airbnb. Είναι ένα ωραίο παλιό κτίριο με ψηλοτάβανα δωμάτια, μια αυλή για να παρκάρουμε τις μηχανές και στο βάθος ένα ερασιτεχνικό συνεργείο για να κάνεις καμιά δουλειά πάνω στην μηχανή. Γενικά είναι σαν κοινόβιο αλλά εγώ ζήτησα και πήρα δικό μου δωμάτιο. Ο ιδιοκτήτης, ο Christian, έχει γνωστούς σε όλη την πόλη που έχουν σχέση με μηχανές και θα χρειαστώ τις γνωριμίες του για να κάνω ορισμένες δουλειές που απαιτούνται. Μέσα στο σαλόνι, εκτός από βιβλία σχετικά με την Χιλή ή τον μοτοσυκλετισμό, έχει και 2 μηχανές όπως και άλλα πράγματα σχετικά.
Στο Σαντιάγκο θα μείνω καμιά εβδομάδα για να δω πράγματα και να κάνω δουλειές, όπως είπα, πριν φύγω για παραπέρα.
Μιχάλης
22 Νοε
Santiago de Chile
Το πρωί ξημέρωσε με ομίχλη στην Valdivia. Η πρόγνωση έλεγε ότι μετά το μεσημέρι θα έβρεχε αλλά εγώ ήλπιζα ότι θα την γλύτωνα αφού θα πήγαινα βορειότερα. Είχα βάλει σκοπό να πάω μέχρι μια πόλη που λέγεται Los Angeles (προφέρεται Λος Άνχελες και όχι Λος Άντζελες όπως το LA της Καλιφόρνιας). Δεν είχα κλείσει ξενοδοχείο και δεν ήθελα να πάω από τον αυτοκινητόδρομο. Αν δεν με έβγαζε θα έμενα όπου έβρισκα. Ο σπιτονοικοκύρης μου μού πρότεινε να πάω από την παραλία. Ο χάρτης τον είχε χωματόδρομο αλλά αυτός επέμενε ότι ήταν άσφαλτος. Το ίδιο έλεγε και η εφαρμογή μου στο τηλέφωνο. Φόρεσα λοιπόν τ' αδιάβροχα μου κι έφυγα προς τα εκεί. Αφού βγήκα από την Valdivia ο δρόμος εκινείτο ανάμεσα σε πράσινα λιβάδια μέχρι που κάποια στιγμή βγήκα στην θάλασσα. Κάπως έτσι έδειχνε ο Ειρηνικός το πρωί της 19ης Νοε.
 |
| Στο βάθος φαίνεται που ο ποταμός στρίβει δεξιά για να βγει στον Ειρηνικό. |
Βγαίνοντας μια βόλτα στην πόλη έπεσα πάνω σε μια διαδήλωση. Δεν ήταν πάνω από 70 άνθρωποι αλλά ήταν πολύ θορυβώδεις αφού χρησιμοποιούσαν πολλά κρουστά που, απ' ότι καταλαβαίνω, είναι πολύ αγαπητά στην Νότιο Αμερική.
20 Νοε
Έφυγα από το Los Angeles με προορισμό το Curico. Η μερά προβλεπόταν ζεστή κι εγώ διάλεξα τον αυτοκινητόδρομο (η απόσταση ήταν περίπου 330 χλμ) διότι δεν υπήρχαν παράλληλοι δρόμοι αλλά έπρεπε να κάνεις μία μεγάλη παράκαμψη η οποία θα προσέθετε άλλες 5 ώρες διαδρομής και δεν ήθελα να το ρισκάρω αν δεν είχα τις σωστές πληροφορίες για τον δρόμο αλλά και για τα ενδιαφέροντα. Τώρα όταν λέμε αυτοκινητόδρομος δεν εννοούμε την ευρωπαϊκή έννοια του όρου. Έχει βέβαια 2 λωρίδες και ΛΕΑ ανά κατεύθυνση και μπαριέρες στην μέση αλλά από τα πλάγια είναι ανοιχτά. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνει και βγαίνει όποιος θέλει από τους "παραλιακούς" οικισμούς, κυκλοφορούν ποδηλάτες αφού δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι από Β προς Ν, υπάρχουν μοτέλ, ταβέρνες και καφενεία, σαν αυτά που βλέπουμε στις παλιές ελληνικές ταινίες, για να σταματούν οι φορτηγατζήδες αλλά και αγρότες που πουλάνε φράουλες τώρα που είναι η εποχή τους εδώ κάτω.
Κατά τις 4 το μεσημέρι έφτασα στο Curico και η θερμοκρασία ήταν 34 βαθμοί. Βρήκα ένα ξενοδοχείο με καλές κριτικές που είχα εντοπίσει από την παραμονή, εγκαταστάθηκα και βγήκα μια βόλτα στην πόλη. Ο οδηγός του Lonely Planet λέει ότι η πλατεία της πόλης είναι σαν καρτ-ποστάλ και πήγα κατευθείαν εκεί. Η Plaza de Armas (= Πλατεία των Όπλων), όπως λέγονται οι κεντρικές πλατείες σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Νοτίου Αμερικής, είναι μια μεγάλη πλατεία με αρκετό πράσινο και παγκάκια γύρω-γύρω για να κάθεται ο κόσμος.
21 Νοε
Χρόνια πολλά σε Μάριους, Μαρίες, Παναγιώτηδες που γιορτάζουν σήμερα και βέβαια στις Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδος μας.
Κοντά στο Curico έχει ένα πολύ ωραίο εθνικό πάρκο που λέγεται Reserva nacional de Radal y Siete Tazas. Γι αυτόν τον λόγο είχα αποφασίσει να μείνω 2 μέρες στο Curico για να το επισκεφτώ. Αλλά υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο. Ήμουν ο μοναδικός στην πόλη που ενδιαφερόμουν κι έτσι η τιμή από 30 ευρώ ανέβαινε στα 90. Σκέφθηκα να πάω μόνος μου αλλά πήρα πληροφορίες ότι μέρος του δρόμου είναι άσχημος χωματόδρομος. Γενικά είναι λίγο δύσκολο να τα κάνεις αυτά τα πράγματα με μηχανή διότι η μηχανή απαιτεί ειδικό ντύσιμο και όταν φτάνεις εκεί πρέπει να αλλάζεις σε ντύσιμο πεζοπορίας και μετά ξανά σε ντύσιμο μηχανής. Και όλα αυτά, κράνος, μπουφάν κλπ κάπου πρέπει να τ' αφήνεις με ασφάλεια όταν παίρνεις τα βουνά.
Η ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου μου πρότεινε να πάω σε κάποιο οινοποιείο αφού βρίσκομαι στην καρδιά της οινοπαραγωγικής Χιλής. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μάλιστα έχει δικό του οινοποιείο (τόσο το οινοποιείο όσο και το ξενοδοχείο λέγονται Raices που σημαίνει Ρίζες) αλλά έχω πάει σε τόσα οινοποιεία στην Ευρώπη που ένα ακόμη δεν θα μου έλεγε τίποτα.
Γι αυτό είπα να παω προς την θάλασσα και να κάνω μέρος της διαδρομής που δεν έκανα την προηγουμένη που ήρθα από τον αυτοκινητόδρομο. Πήρα λοιπόν τον Ruta del mar (= δρόμο της θαλάσσης) αλλά θάλασσα είδα μετά από 115 χλμ και 2 ώρες και αυτή δεν έλεγε και πολλά.
https://www.google.cl/maps/dir/Curic%C3%B3,+Curico/Constituci%C3%B3n,+Constitucion/Nirivilo/San+Javier/Curic%C3%B3,+Curico/@-35.2743563,-72.3870094,9z/data=!3m1!4b1!4m37!4m36!1m10!1m1!1s0x966519c706a5d7d3:0xd0866d47d2259f4!2m2!1d-71.2528803!2d-34.9779853!3m4!1m2!1d-72.1538168!2d-35.0415279!3s0x96669084aee7c525:0xb2fd7ab6361fb25b!1m5!1m1!1s0x96665f4687ed19f5:0x18b1075e8c2e2b21!2m2!1d-72.4167!2d-35.3333!1m5!1m1!1s0x966674a3bdfeca07:0xb8eb88b3ea4a4ecf!2m2!1d-72.0909933!2d-35.5437441!1m5!1m1!1s0x9665e16f5c11aae1:0xb926cbb75c0e6dc!2m2!1d-71.729441!2d-35.5957176!1m5!1m1!1s0x966519c706a5d7d3:0xd0866d47d2259f4!2m2!1d-71.2528803!2d-34.9779853!3e0?hl=el
22 Νοε
Σήμερα Παρασκευή είχα κανονίσει να πάω στο Σαντιάγκο που είναι και η πρωτεύουσα της χώρας. Με τον Έλληνα Πρόξενο που μίλησα 2 μέρες πριν, με είχε προειδοποιήσει ότι για την Παρασκευή το απόγευμα είχε προγραμματιστεί μία διαδήλωση κατά της κυβέρνησης από αυτές που γίνονται συχνά τον τελευταίο μήνα. Έπρεπε λοιπόν να προλάβω να πάω πριν κλείσουν οι δρόμοι, πράγμα που δεν ήταν δύσκολο αφού ήμουν μόνο 200 χλμ μακρυά και ο δρόμος ήταν ο γνωστός αυτοκινητόδρομος. Έτσι κατά τις 10:30 ήμουν ήδη στο δρόμο. Ο δρόμος επίσημα λέγεται Ruta 5 αλλά είναι μέρος του δρόμου που λέγεται Panamericana και συνδέει την Βόρειο με την Νότιο Αμερική περνώντας μέσα απ' όλες τις ενδιάμεσες χώρες. Υπάρχει ένα κενό ανάμεσα στον Παναμά και την Κολομβία, το λεγόμενο Darian gap, επειδή εκεί είναι ζούγκλα. Κατά τις 1 το μεσημέρι, χωρίς να μπλέξω πολύ στην κίνηση του Σαντιάγκο, ήμουν έξω από τον ξενώνα που είχα κλείσει. Αυτόν τον ξενώνα μου τον είχε συστήσει ένας Αργεντίνος μοτοσυκλετιστής που βρήκα στον δρόμο. Μπήκα στο facebook, τον είδα, είχε καλές κριτικές, του έστειλα μήνυμα και πήγα. Είναι ένας ξενώνας που πηγαίνουν μόνο μοτοσυκλετιστές. Δεν υπάρχει ούτε στο booking.com ούτε στο Airbnb. Είναι ένα ωραίο παλιό κτίριο με ψηλοτάβανα δωμάτια, μια αυλή για να παρκάρουμε τις μηχανές και στο βάθος ένα ερασιτεχνικό συνεργείο για να κάνεις καμιά δουλειά πάνω στην μηχανή. Γενικά είναι σαν κοινόβιο αλλά εγώ ζήτησα και πήρα δικό μου δωμάτιο. Ο ιδιοκτήτης, ο Christian, έχει γνωστούς σε όλη την πόλη που έχουν σχέση με μηχανές και θα χρειαστώ τις γνωριμίες του για να κάνω ορισμένες δουλειές που απαιτούνται. Μέσα στο σαλόνι, εκτός από βιβλία σχετικά με την Χιλή ή τον μοτοσυκλετισμό, έχει και 2 μηχανές όπως και άλλα πράγματα σχετικά.
Μιχάλης
22 Νοε
Santiago de Chile
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου