Στο Puerto Natales της Χιλής πήγα ουσιαστικό για έναν σκοπό: Να επισκεφθώ το εθνικό πάρκο Torres del Paine. Το Torres del Paine που σημαίνει οι Πύργοι του μπλέ ή οι Γαλάζιοι Πύργοι (Paine είναι το μπλε στην γλώσσα μιας φυλής ιθαγενών) είναι ουσιαστικά οι κορυφές των βουνών στην περιοχή οι οποίες είναι σαν πύργοι.
Έτσι στις 7:30 το πρωί (άντε πάλι) ένα minibus πέρναγε έξω από τον ξενώνα που έμενα να με πάρει. Στον δρόμο για το εθνικό πάρκο συναντήσαμε πάλι guanacos...
... τα οποία είναι προστατευόμενο είδος στην Χιλή. Επειδή όμως οι φυσικοί τους εχθροί, που είναι τα πούμα, έχουν μειωθεί πάρα πολύ, έχει επιτραπεί το κυνήγι ως έναν αριθμό. Γι αυτό 2 μέρες πριν έφαγα ένα burger από guanaco. Συνεχίσαμε την διαδρομή μας προς το πάρκο όταν για πρώτη φορά στην ζωή μου είδα κόνδορα να περνά (el condor pasa για όσους θυμούνται το παραδοσιακό τραγούδι των Άνδεων που έκαναν πασίγνωστο την δεκαετία του 60 οι Simon & Garfunkel).
Φτάσαμε στην είσοδο του πάρκου, πληρώσαμε 20.000 πέσος (= 22-23 ευρώ) και ξεκινήσαμε την περιήγηση. Ο καιρός δεν βοηθούσε πολύ στις φωτογραφίες αλλά το τοπίο ήταν πανέμορφο.
Περάσαμε από την λίμνη Pehoe...
... και πήγαμε στον καταράκτη Salto grande (που δεν ξέρω τί σημαίνει) ...
... κάναμε μια στάση στο ξενοδοχείο Hosteria Pahoe...
... όπου το παπάκι πάει στην ποταμιά...
... βγάλαμε καμιά φωτογραφία ακόμα...
... και κάναμε μια στάση για φαγητό στο εστιατόριο της λίμνης Grey. Από εκεί, περπατώντας μέσα από ένα μονοπάτι στο δάσος...
... βγήκαμε σε μια πολύ μεγάλη παραλία αφού η στάθμη της λίμνης Grey είχε κατέβει.
Από εκεί, στο βάθος φαινόταν ο ομώνυμος παγετώνας.
Πριν φύγουμε από το πάρκο βγάλαμε 1-2 φωτογραφίες ακόμα...
... και πήγαμε στο σπήλαιο Cueva del Milodon (= το σπήλαιο του Μιλόδοντα). Το σπήλαιο έχει πάρει το όνομα του από τα απολιθώματα θηλαστικών που βρέθηκαν εκεί, όπως του Μιλόδοντα και άλλων που έχουν εξαφανιστεί πλέον. Δεν έλεγε πολλά αλλά βρήκα την ευκαιρία να βγάλω 1-2 καλλιτεχνικές φωτογραφίες.
Επιστρέψαμε στο Puerto Natales λίγο πριν ο ήλιος δύσει μέσα στα Χιλιανικά φιόρδς.
Αυτό το πανέμορφο πάρκο το 2011 πήρε φωτιά όταν ένας ηλίθιος τουρίστας (κατασκηνωτής) πήγε να κάψει χαρτί τουαλέτας. Λόγω των ανέμων που πνέουν πάντα στην περιοχή η φωτιά πήρε τέτοιες διαστάσεις που έκαιγε επί 3 μήνες παρά τις προσπάθειες των αρχών.
Την επομένη, 31 Οκτ, είχα κανονίσει να μην πάω πουθενά διότι κουράστηκα να ξυπνάω κάθε πρωί στις 6 τα χαράματα. Έτσι ξύπνησα στις 9 σαν άνθρωπος, πήρα το πρωινό μου και βγήκα μια βόλτα στο Puerto Natales να χαζέψω την πόλη στην λιακάδα και να ξεκουραστώ λίγο. Η πόλη των 17.000 κατοίκων δεν λέει πολλά αλλά όλο και κάποιο θέμα θα βρεις.
Φαίνονται όμως να είναι τσαπατσούληδες και μου θύμισαν λίγο την Ρουμανία.
Την επομένη, 1 Νοε, (χρόνια πολλά στους Κοσμάδες, Δαμιανούς, Αργύρηδες και Αργυρές) είπα να φύγω από το Puerto Natales και να κινηθώ προς το Rio Gallegos της Αργεντινής. Το δρομολόγιο που ακολούθησα ήταν:
https://www.google.com.ar/maps/dir/%CE%A0%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF+%CE%9D%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%82,+Natales,+%CE%A7%CE%B9%CE%BB%CE%AE/Rio+Gallegos,+%CE%A1%CE%AF%CE%BF+%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%82,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/@-51.4853355,-72.0098804,8z/am=t/data=!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0xbdafe7e2d70d725b:0x8fc7c55d2a5eba9f!2m2!1d-72.4977407!2d-51.7308935!1m5!1m1!1s0xbdb6fc04034f852f:0xfe8cbbd5b6e7c64f!2m2!1d-69.2431186!2d-51.6154308!5i1?hl=el
Πέρασα από τα σύνορα που είχα περάσει και 3 μέρες πριν και στο τελωνείο της Χιλής ήταν οι ίδιοι υπάλληλοι οι οποίοι με θυμόντουσαν. Προφανώς δεν περνούν και πολλοί Έλληνες με μηχανή. Οι άνθρωποι ήταν πολύ ευχάριστοι και χαμογελαστοί και έκαναν πλάκα. Μπήκα στα σύνορα της Αργεντινής, πέρασα την κωμόπολη Rio Turbio και βγαίνοντας έκανα μια στάση ν' ανάψω ένα κεράκι στην ....
... Αγία Βαρβάρα μια που πλησιάζει η γιορτή της κι εγώ πάλι θα λείπω. Η Αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτις του Πυροβολικού είναι και προστάτις των εργαζομένων στα ορυχεία (το γράφει στην ξύλινη ταμπέλα της φωτογραφίας) κι εγώ το έμαθα όταν υπηρετούσα στο Βέλγιο που με έστειλαν αντιπροσωπεία στο Charleroi όπου οι Έλληνες ανθρακωρύχοι είχαν χτίσει εκκλησία της Αγίας.
Το πρώτο μισό του δρόμου που έκανα ήταν ίδιο με το δεύτερο μισό του δρόμου που έκανα 3 μέρες πριν. Μετά από εκεί ακολούθησα άλλη μια ευθεία που μ' έβγαλε μέχρι το Rio Gallegos. Το Puerto Natales της Χιλής και το Rio Gallegos της Αργεντινής είναι τα πιο νότια μέρη αυτού του ταξιδιού. Από εδώ και πέρα θα κινηθώ βόρεια και καιρός ήταν να πάω πιό κοντά στον ισημερινό διότι έχω φάει το κρύο της αρκούδας εδώ κάτω στον Νότο.
Το βράδυ όταν επέστρεψα από το φαγητό συνάντησα στο ξενοδοχείο τον ιδιοκτήτη του ο οποίος μου είπε ότι είχε βρεθεί στην Αθήνα το 1979 για να δει τον Παρθενώνα, ενώ ήταν φοιτητής στο Παρίσι, και γοητεύτηκε.
Το Σάββατο 2 Νοε τα μάζεψα και από το Rio Gallegos το οποίο δεν έλεγε και τίποτα, απλώς εμένα με βόλευε για μια διανυκτέρευση από πλευράς αποστάσεως. Στην αρχή νόμισα ότι θα έκανε ζέστη και κάποια στιγμή δοκίμασα να βάλω τα ανοιξιάτικα γάντια αλλά κανένα χιλιόμετρο πιό κάτω σταμάτησα και ξανάλλαξα στα χειμωνιάτικα. Κινήθηκα από Ν προς Β και ο σκοπός ήταν να φτάσω σε μία παραλιακή κωμόπολη που λέγεται Puerto San Julian.
https://www.google.cl/maps/dir/R%C3%ADo+Gallegos,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/San+Juli%C3%A1n,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/@-50.4469504,-70.9286331,7z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0xbdb6f952b21c66e5:0xab7c41f247647102!2m2!1d-69.2168291!2d-51.6230485!1m5!1m1!1s0xbdc4029c138d2ad5:0x982c40899e93e361!2m2!1d-67.7298249!2d-49.3068942?hl=el
Σε όλη την διαδρομή φύσαγε πολύ δυνατός δυτικός άνεμος και αφού πήγαινα από Ν προς Β σημαίνει ότι τον είχα στ' αριστερά μου σχεδόν σε όλο το ταξίδι. Έδινα πραγματικές μάχες ειδικά όταν από απέναντι ερχόντουσαν φορτηγά. Έκανα όμως κάτι μύες στην αριστερή πλευρά του λαιμού μου που προσπαθούσε να κρατήσει το κεφάλι μου όρθιο, άλλο πράγμα. Δυστυχώς δεν μπόρεσαν να κρατηθούν όλοι όρθιοι, ορισμένους τους πήρε ο αέρας.
Όταν σταμάτησα να βγάλω την παραπάνω φωτογραφία έπρεπε να φέρω την μηχανή κάθετα ως προς τον δρόμο για να έχει μέτωπο προς τον άνεμο αλλιώς δεν μπορούσα να την κρατήσω όρθια.
Στον δρόμο γι άλλη μια φορά είδα άπειρα guanacos.
Μετά από αμέτρητες μάχες κατάφερα να φτάσω στον προορισμό μου όρθιος. Αφού τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο μου βγήκα μια βόλτα στο San Julian να το δω. Αν και δεν είναι κοντά στα σύνορα όπως το δικό μας Διδυμότειχο έχει και αυτό ένα αεροπλάνο πάνω σε μια βάση.
Αυτό είναι ένα από τα Mirage που συμμετείχαν στον πόλεμο του Νοτίου Ατλαντικού, όπως τον έλεγε, και εννοούν το πόλεμο του 1982 για την κατάληψη των νήσων Malvinas ή, όπως είναι περισσότερο γνωστα στην δύση, των Falklands. Απορώ πώς κρατιόταν το αεροπλάνο στην βάση του με τέτοιον αέρα και δεν απογειωνόταν στην πραγματικότητα. Παρεπιπτόντως, όλοι οι δρόμοι της Αργεντινής είναι γεμάτοι με πινακίδες με τον χάρτη των νησιών όπου αναγράφεται το σύνθημα "οι Μαλβίνες είναι και θα είναι αργεντινές".
Λίγο πιό κάτω είχε μία γαλέρα της εποχής του Μαγγελάνου, αν κατάλαβα καλά, η οποία ήταν και επισκέψιμη αλλά την ώρα που πήγα εγώ έκλειναν.
Ακόμα λίγο πιο κάτω είχε άλλο ένα καραβοτσακισμένο πλεούμενο αλλά δεν κατάλαβα αν ήταν έκθεμα ή ναυάγιο.
Μιχάλης
Puerto San Julian
2 Νοε.
 |
| Η φωτογραφία είναι μέσα από το τζαμι του λεωφορείου |
Την επομένη, 31 Οκτ, είχα κανονίσει να μην πάω πουθενά διότι κουράστηκα να ξυπνάω κάθε πρωί στις 6 τα χαράματα. Έτσι ξύπνησα στις 9 σαν άνθρωπος, πήρα το πρωινό μου και βγήκα μια βόλτα στο Puerto Natales να χαζέψω την πόλη στην λιακάδα και να ξεκουραστώ λίγο. Η πόλη των 17.000 κατοίκων δεν λέει πολλά αλλά όλο και κάποιο θέμα θα βρεις.
 |
| Μισογκρεμισμένο κτίριο στους εξωτερικούς τοίχους του οποίου έχουν ζωγραφίσει γκράφιτι. |
https://www.google.com.ar/maps/dir/%CE%A0%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF+%CE%9D%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%82,+Natales,+%CE%A7%CE%B9%CE%BB%CE%AE/Rio+Gallegos,+%CE%A1%CE%AF%CE%BF+%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%82,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/@-51.4853355,-72.0098804,8z/am=t/data=!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0xbdafe7e2d70d725b:0x8fc7c55d2a5eba9f!2m2!1d-72.4977407!2d-51.7308935!1m5!1m1!1s0xbdb6fc04034f852f:0xfe8cbbd5b6e7c64f!2m2!1d-69.2431186!2d-51.6154308!5i1?hl=el
Πέρασα από τα σύνορα που είχα περάσει και 3 μέρες πριν και στο τελωνείο της Χιλής ήταν οι ίδιοι υπάλληλοι οι οποίοι με θυμόντουσαν. Προφανώς δεν περνούν και πολλοί Έλληνες με μηχανή. Οι άνθρωποι ήταν πολύ ευχάριστοι και χαμογελαστοί και έκαναν πλάκα. Μπήκα στα σύνορα της Αργεντινής, πέρασα την κωμόπολη Rio Turbio και βγαίνοντας έκανα μια στάση ν' ανάψω ένα κεράκι στην ....
Το πρώτο μισό του δρόμου που έκανα ήταν ίδιο με το δεύτερο μισό του δρόμου που έκανα 3 μέρες πριν. Μετά από εκεί ακολούθησα άλλη μια ευθεία που μ' έβγαλε μέχρι το Rio Gallegos. Το Puerto Natales της Χιλής και το Rio Gallegos της Αργεντινής είναι τα πιο νότια μέρη αυτού του ταξιδιού. Από εδώ και πέρα θα κινηθώ βόρεια και καιρός ήταν να πάω πιό κοντά στον ισημερινό διότι έχω φάει το κρύο της αρκούδας εδώ κάτω στον Νότο.
Το βράδυ όταν επέστρεψα από το φαγητό συνάντησα στο ξενοδοχείο τον ιδιοκτήτη του ο οποίος μου είπε ότι είχε βρεθεί στην Αθήνα το 1979 για να δει τον Παρθενώνα, ενώ ήταν φοιτητής στο Παρίσι, και γοητεύτηκε.
Το Σάββατο 2 Νοε τα μάζεψα και από το Rio Gallegos το οποίο δεν έλεγε και τίποτα, απλώς εμένα με βόλευε για μια διανυκτέρευση από πλευράς αποστάσεως. Στην αρχή νόμισα ότι θα έκανε ζέστη και κάποια στιγμή δοκίμασα να βάλω τα ανοιξιάτικα γάντια αλλά κανένα χιλιόμετρο πιό κάτω σταμάτησα και ξανάλλαξα στα χειμωνιάτικα. Κινήθηκα από Ν προς Β και ο σκοπός ήταν να φτάσω σε μία παραλιακή κωμόπολη που λέγεται Puerto San Julian.
https://www.google.cl/maps/dir/R%C3%ADo+Gallegos,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/San+Juli%C3%A1n,+%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B6/@-50.4469504,-70.9286331,7z/data=!3m1!4b1!4m13!4m12!1m5!1m1!1s0xbdb6f952b21c66e5:0xab7c41f247647102!2m2!1d-69.2168291!2d-51.6230485!1m5!1m1!1s0xbdc4029c138d2ad5:0x982c40899e93e361!2m2!1d-67.7298249!2d-49.3068942?hl=el
Σε όλη την διαδρομή φύσαγε πολύ δυνατός δυτικός άνεμος και αφού πήγαινα από Ν προς Β σημαίνει ότι τον είχα στ' αριστερά μου σχεδόν σε όλο το ταξίδι. Έδινα πραγματικές μάχες ειδικά όταν από απέναντι ερχόντουσαν φορτηγά. Έκανα όμως κάτι μύες στην αριστερή πλευρά του λαιμού μου που προσπαθούσε να κρατήσει το κεφάλι μου όρθιο, άλλο πράγμα. Δυστυχώς δεν μπόρεσαν να κρατηθούν όλοι όρθιοι, ορισμένους τους πήρε ο αέρας.
Στον δρόμο γι άλλη μια φορά είδα άπειρα guanacos.
Αυτό είναι ένα από τα Mirage που συμμετείχαν στον πόλεμο του Νοτίου Ατλαντικού, όπως τον έλεγε, και εννοούν το πόλεμο του 1982 για την κατάληψη των νήσων Malvinas ή, όπως είναι περισσότερο γνωστα στην δύση, των Falklands. Απορώ πώς κρατιόταν το αεροπλάνο στην βάση του με τέτοιον αέρα και δεν απογειωνόταν στην πραγματικότητα. Παρεπιπτόντως, όλοι οι δρόμοι της Αργεντινής είναι γεμάτοι με πινακίδες με τον χάρτη των νησιών όπου αναγράφεται το σύνθημα "οι Μαλβίνες είναι και θα είναι αργεντινές".
Λίγο πιό κάτω είχε μία γαλέρα της εποχής του Μαγγελάνου, αν κατάλαβα καλά, η οποία ήταν και επισκέψιμη αλλά την ώρα που πήγα εγώ έκλειναν.
Puerto San Julian
2 Νοε.
Η ωραιότερη φωτογραφία που ανέβασες μέχρι τώρα ξέρεις ποια είναι και δεν χρειάζεται να σου πω.....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνδρέα μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι αν και εσύ ήσουν σε άλλο τύπο αν θυμάμαι καλά!
ΔιαγραφήΣτην Ελλάδα δεν είχαμε τέτοιο τύπο αεροσκάφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλα αυτά δεν παύει να συγκινεί αφού είναι ένα μαχητικό...!